Nερό, στυλό, όχι άγχος, και ... προσευχή!

 " Έλπιζε στον Κύριο με όλη σου την καρδιά, και μη επιστηρίζεσαι στη σύνεσή σου [...] Μη φαντάζεσαι τον εαυτό σου σοφό". Παροιμίες 3: 5, 7.

Η περίοδος των σχολικών εξετάσεων έχει αρχίσει για τους μαθητές, και αυτοί που θα καθίσουν στα θρανία για να διαγωνιστούν,  ιδιαίτερα οι τελειόφοιτοι των πανελληνίων, δέχονται πλήθος οδηγιών από γονείς, καθηγητές και ειδικούς. Επειδή τυχαίνει να διδάσκω σε μαθητές, έχω βρεθεί στη θέση να δίνω συμβουλές και οδηγίες. Μολαταύτα, μια εμπειρία μου με έκανε να αλλάξω αρκετά τον τρόπο που δίνω συμβουλές.

 Ήταν πριν κάποια χρόνια, όταν συμμετείχα σε εξετάσεις μιας ξένης γλώσσας και βρέθηκα στη θέση του εξεταζόμενου και όχι του καθηγητή.  Είχα διαβάσει πάρα πολύ, είχα ξεσκονίσει τα πάντα. Δεν μπορώ να πω ότι προσευχόμουν ιδιαίτερα γι' αυτό, μάλλον όσο προσεύχεται κάποιος που ξέρει ότι έχει κάνει το μέρος του και θα  περάσει, είτε με καλό βαθμό είτε με άσκημο. Λίγο ως πολύ, ξέρουμε τι περιμένουμε.

Κάποια στιγμή, ενώ γράφαμε, ανακοινώθηκε ότι σε ένα τέταρτο έληγε ο χρόνος και θα μαζεύονταν τα γραπτά. Εγώ που είχα τελειώσει και είχα και ελέγξει, γύρισα ανάποδα τις σελίδες περιμένοντας. Ξαφνικά είδα ότι υπήρχαν δύο τελευταίες σελίδες, κάπως ενωμένες, τις οποίες είχα περάσει για  πρόχειρο. Όταν τις άνοιξα να δω το πρόχειρο... είδα ένα τεράστιο κείμενο με ερωτήσεις κατανόησης. Στο τέταρτο που απέμενε προσπάθησα να διαβάσω, τι να διαβάσω δηλαδή, τα είχα χαμένα απ' αυτό που μου είχε συμβεί. Καθώς οι επιτηρητές μάζευαν τα γραπτά, άρχισα να κυκλώνω απαντήσεις στην τύχη, τη μία μετά την άλλη. Έπειτα, παρέδωσα και βγήκα έξω, μη θέλοντας  να συναντήσω κανέναν. Καθώς γύριζα σπίτι, σκεπτόμουν την ήττα μου και τι θα έλεγα στους δικούς μου, τους φίλους και τους μαθητές μου. "Ξέρετε, μάλλον δεν έχω περάσει, γιατί δεν είδα δύο σελίδες".

Το έλεγα, όμως, και μαζί μ' αυτό πέρασα ένα υπέροχο διάστημα  ντροπής και στενοχώριας. Πάνω απ' όλα, έμαθα πόσο ωραία βραχυκυκλώνουν οι ανθρώπινες δυνατότητες και πόσο εύκολο είναι να την πάθεις από τα εύκολα, τα δεδομένα και τα γελοία. Κυρίως, ντράπηκα μπροστά στον Θεό, γιατί είχα εφησυχάσει στην καλή μου προετοιμασία και δεν είχα υπολογίσει τα όρια των ανθρώπινων δυνάμεων. Είναι παράξενο να συμπληρώσω ότι όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, δεν είχα μόνο περάσει, αλλά είχα πάρει βαθμολογία άριστα. Ακόμη αναρωτιέμαι το γιατί.

Σε όσους μαθητές δίνουν εξετάσεις και στους γονείς που τους συμπαραστέκονται, θα ήθελα να πω ότι μαζί με τις χρήσιμες συμβουλές, ας προσεύχονται ιδιαίτερα για τα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων, τη μνήμη που κολλάει, τα απρόοπτα. Μια λάθος πρόθεση στα αρχαία, μια κακή κλίση στα λατινικά, ένα πρόσημο που δεν το είδες καλά στα μαθηματικά, ένας χημικός τύπος, μια λάθος κατανόηση, και πού δεν μπορείς να σκοντάψεις. Λοιπόν, καλή προετοιμασία, νερό, στυλό, όχι άγχος, και προσευχή. Τα υπόλοιπα θα τα διευθετήσει όπως κρίνει ο Θεός!