" Ολόκληρος ο μόχθος τού ανθρώπου είναι για το στόμα του, και όμως η ψυχή του δεν χορταίνει " . Εκκλησιαστής 6:7.
Ως άνθρωποι πιστεύουμε ότι αν κάποιες βασικές μας επιθυμίες και στόχοι πραγματοποιηθούν θα είμαστε χαρούμενοι. Εν μέρει είναι αλήθεια, γιατί είναι δύσκολο να είσαι χαρούμενος αν δεν έχεις δουλειά, αν είσαι μόνος, αν στερείσαι ένα μέτρο υγείας. Είναι, εντούτοις, αλήθεια ότι ακόμη και σε άτομα που τα παραπάνω θέματα είναι λυμένα, και καλά λυμένα, εξακολουθούν να αισθάνονται συχνά ανικανοποίητοι.
Δεν είναι λίγες οι φορές που μια αίσθηση ανικανοποίητου την προκαλούμε μόνοι μας στους εαυτούς μας, από τους στόχους και τις επιθυμίες μας που δεν γνωρίζουν όρια. Και σ' αυτό ρόλο παίζει και η κοινωνία, γιατί αυτή δείχνει πού να βάζουμε τους στόχους μας και ποιες φιλοδοξίες αξίζουν να εκπληρωθούν. Και αυτή μας κάνει κάποτε να νιώθουμε άχρηστοι, όταν δεν έχουμε εκπληρώσει το μοντέλο της.
Ας πάρουμε παράδειγμα μια παντρεμένη γυναίκα ή άντρα. Πρέπει να είναι καλοί στη δουλειά τους, θεωρητικά έχοντας στα ατού τους κάποια πτυχία και μεταπτυχιακά. Πρέπει να είναι σωστοί σύζυγοι, φροντίζοντας τις επιθυμίες και τις ανάγκες του συντρόφου τους. Πρέπει να είναι οργανωμένοι και συμμαζεμένοι στο σπίτι τους. Πρέπει τα παιδιά τους να είναι σε τάξη, να είναι διαβασμένα, να γυμνάζονται, να έχουν δραστηριότητες. Πρέπει να διαθέτουν χρόνο για την υγεία, την ομορφιά και τα χόμπι τους. Πρέπει να ξέρουν να ντύνονται και να φέρονται. Πρέπει να έχουν κοινωνικό κύκλο και να δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς. Πρέπει να εξελίσσονται και να προοδεύουν. Αλλά πρέπει να ενδιαφέρονται, όταν χρειάζεται, για τους γονείς και τους φίλους τους. Κι αν είναι αληθινοί χριστιανοί, συμπεριλαμβάνουν την εκκλησία και κάποιου είδους υπηρεσία και έξτρα θυσία στο πρόγραμμά τους.
Και τι δεν πρέπει να κάνουν οι σημερινοί άνθρωποι, και όλα αυτά λαμβάνοντας υπόψη ότι η ημέρα έχει μόνο 24 ώρες. Στις μέρες μας, οι στόχοι και οι επιθυμίες αυξάνονται διαρκώς. Τόσοι στόχοι και τόσες επιθυμίες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χωρέσουν εντός εικοσιτετραώρου! Αν συνεχώς διευρύνουμε τα θέλω και τα πρέπει, τότε αναγκαζόμαστε να υπερβούμε τα όρια μας και αναπόφευκτα ζούμε κάτω από νευρική ένταση.
Και τι δεν πρέπει να κάνουν οι σημερινοί άνθρωποι, και όλα αυτά λαμβάνοντας υπόψη ότι η ημέρα έχει μόνο 24 ώρες. Στις μέρες μας, οι στόχοι και οι επιθυμίες αυξάνονται διαρκώς. Τόσοι στόχοι και τόσες επιθυμίες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χωρέσουν εντός εικοσιτετραώρου! Αν συνεχώς διευρύνουμε τα θέλω και τα πρέπει, τότε αναγκαζόμαστε να υπερβούμε τα όρια μας και αναπόφευκτα ζούμε κάτω από νευρική ένταση.
Όμως, μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι και με λιγότερους στόχους στη ζωή μας. Μπορούμε να περιορίζουμε τις επιθυμίες μας. Ας μάθουμε να βάζουμε προτεραιότητες, ανάλογα με την ηλικία, τις ανάγκες και τα δεδομένα της ζωής μας. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες δυνατότητες, τις ίδιες δυνάμεις και τις ίδιες ευκαιρίες. Ακόμη σπουδαιότερο: δεν μοιραζόμαστε όλοι τις ίδιες αξίες. Γιατί να πνιγούμε ως χριστιανοί σε τόσες μέριμνες και στόχους; Μια ζωή ράλι θα μας κουράσει και θα μας αφήσει πνευματικά άδειους. Στο τέλος, θα καταλήξουμε ανικανοποίητοι , γιατί η λίστα των στόχων μας δεν πρόκειται να εκπληρωθεί ποτέ όλη. Ένα τέτοιο πρότυπο ζωής, που κάποιοι άλλοι αυθαίρετα ορίζουν για μας είναι ανέφικτο. Εκτός αν θυσιαστούν διάφορα πράγματα στον βωμό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου