"Και όταν ο Πέτρος ήρθε στην Αντιόχεια, εναντιώθηκα σ' αυτόν κατά πρόσωπο, για τον λόγο ότι ήταν αξιοκατάκριτος". Γαλάτες 2:10.
Ο αναγεννησιακός ποιητής Δάντης είχε πει: "Οι χειρότερες θέσεις της κόλασης είναι για κείνους που σε περιόδους μεγάλης ηθικής κρίσης, επέλεξαν να μείνουν ουδέτεροι". Δεν ξέρω αν ο Δάντης είχε δίκιο πάνω σ' αυτό το θέμα. Μπορώ, όμως, να πω ότι όσοι από μας γνωρίζουν την αλήθεια του Θεού, έχουν ευθύνη πάντα. Ιδιαίτερα όμως σε περιόδους μεγάλης ηθικής κρίσης ή διευθετήσεων σημαντικών προβλημάτων, δεν πρέπει να επιλέγουμε να μένουμε ουδέτεροι.
Σε περιόδους ηθικής κρίσης, αλλαγής νοοτροπιών, καθοριστικών επιλογών, διακυβεύονται πολλά. Κάποιοι αναλαμβάνουν ηγετικούς ρόλους, άλλοι στρατεύονται δίπλα τους για την προώθηση συγκεκριμένων ιδανικών και κάποιοι άλλοι μένουν στο περιθώριο, διότι εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να αλλάξουν και πολλά.
Ανάμεσα σ' αυτούς βρίσκονται και οι "ουδέτεροι". Ουσιαστικά, δεν υπάρχουν τέτοιοι, γιατί ακόμη και η ουδετερότητα είναι μια θέση. Και αυτό γιατί όλοι έχουμε κάποια άποψη, αλλά πιθανόν να μη θέλουμε να την εκφράσουμε για τους δικούς μας λόγους.
Σε περιόδους ηθικής κρίσης ή σημαντικών αποφάσεων, όλοι οι "ουδέτεροι" δεν έχουν τον ίδιο βαθμό ευθύνης. Μπορεί να μείνω ουδέτερος σε κάποιο θέμα, ωστόσο, η επιρροή μου να είναι μικρή στον κύκλο μου γι' αυτήν μου την ουδετερότητα. Συνεπώς, έχω μικρή ευθύνη. Μπορεί να μείνω ουδέτερος για κάποια απόφαση, αλλά αυτή να επηρεάζει πολλούς περισσότερους ανθρώπους, γιατί έχω μια θέση ευθύνης. Η εξουσία πάει πάντα μαζί με την ευθύνη. Σαν χριστιανοί, είμαστε πάνω στη γη για να εκφράζουμε κάποιου είδους μαρτυρία. Ζούμε για να εκφράζουμε τη χριστιανική μας μαρτυρία στον κόσμο.
Κάποιες φορές αυτή η μαρτυρία μπορεί να πάρει τη μορφή διαμαρτυρίας και μέσα στο χριστιανικό μας περιβάλλον. Ο απόστολος Παύλος χρειάστηκε να διαμαρτυρηθεί και να ελέγξει τον Πέτρο (Γαλάτες 2:11-14), όταν είδε ότι μια μορφή υποκρισίας μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ενότητα των χριστιανών και την αλήθεια του ευαγγελίου. Ο Παύλος θα μπορούσε να είχε διαλέξει την ουδετερότητα, γιατί ο Πέτρος δεν ήταν τυχαίος. Αλλά ο Παύλος ήξερε ότι τέτοια θέση δεν υπήρχε. Αν το είχε κάνει, απλά θα είχε διαλέξει την ενίσχυση της υποκρισίας και το μπέρδεμα στις συνειδήσεις των χριστιανών σχετικά με τη διατήρηση του νόμου και των τελετουργικών του. Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει τις μελλοντικές συνέπειες για τον Χριστιανισμό;
Υπάρχουν στιγμές στη χριστιανική μας ζωή που πράγματι διακυβεύβονται σημαντικά πράγματα: μέσα στο σπίτι μας, στην εκκλησία, στον κόσμο μας. Ο καθένας οφείλει να αναλάβει την ευθύνη του από τη θέση που του αναλογεί και ανάλογα με την εξουσία που του έδωσε ο Θεός. Δεν έχουμε όλοι τον ίδιο λόγο και τον ίδιο βαθμό ευθύνης. Αλλά ένα μερίδο ευθύνης έχουμε όλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου