«Βάλτε τον Ουρία απέναντι
στη σκληρότερη μάχη· έπειτα, συρθείτε απ' αυτόν, για να χτυπηθεί και να πεθάνει». Β’ Σαμουήλ 11:15.
Μια από τις μεγαλύτερες
αμαρτίες του βασιλιά Δαβίδ μάς φανερώνεται χωρίς υπεκφυγές μέσα στη Βίβλο. Ο
Κύριος θέλει να μας διδάξει μέσα από τέτοια γεγονότα για μια πιθανή εκτροπή της καρδιάς μας, αλλά μας κάνει γνωστή και τη δικαιοσύνη Του.
Εποχή πολέμου για τα στρατεύματα
του Ισραήλ, από τον οποίο, όμως, ο Δαβίδ απέχει. Στο διάστημα που παραμένει στο
παλάτι, παρασύρεται σε μοιχεία με μια παντρεμένη γυναίκα που είδε και του άρεσε.
Η γυναίκα μένει έγκυος, η πράξη δεν μπορεί να κρυφθεί για πολύ.
Τότε
αρχίζει να καταστρώνει σχέδιο για να καλύψει την αμαρτία του.
Φωνάζει τον άντρα της, τον Ουρία, και τον μεθάει, για να τον
αναγκάσει να γυρίσει σπίτι του και να κοιμηθεί με τη γυναίκα του. Αλλά το σχέδιο δεν
φέρνει αποτέλεσμα και αναγκάζεται να εξυφάνει νέο σχέδιο, το
οποίο και πετυχαίνει.
Ο Ουρίας πέφτει νεκρός στη μάχη, αφού έχει
τοποθετηθεί στη σκληρότερη θέση, ενώ οι συστρατιώτες του είχαν εντολή να
αποσυρθούν από δίπλα του για να χτυπηθεί. Ο βασιλιάς θ’ αναστέναξε ανακουφισμένος. Με μια
απάθεια που εκπλήσσει για το πνευματικό μεγαλείο του Δαβίδ, του ανθρώπου
κατά την καρδία του Θεού, λέει: «Μη σε ανησυχεί αυτό το πράγμα·
επειδή, η ρομφαία κατατρώει πότε τον έναν, και πότε τον άλλον» (Β' Σαμουήλ 11:25).
Η ρομφαία ... Ποια ρομφαία;
Μήπως μάλλον η ικανοποίηση μιας αμαρτωλής επιθυμίας και των συνεπειών της, που αποσιωπήθηκαν
μπροστά στο Θεό και σκεπάστηκαν με ύπουλο τρόπο στα μάτια των ανθρώπων; Πού μπορεί να οδηγήσει ένα πνευματικό ανάστημα η επιθυμία του; Πώς μπορεί κανείς, προκειμένου
να φτάσει εκεί που θέλει, να καλύψει τις πραγματικές του προθέσεις; Ν’
αδικήσει με υπόγειους τρόπους, να βλάψει αγαπητούς φίλους του,ακόμη και πιστούς
συνεργάτες τους. Ο Ουρίας δεν ήταν τυχαίος, ήταν από τους δυνατούς πολεμιστές
του βασιλιά (Β' Σαμουήλ 23:39) και τον υπηρετούσε πάντα με πιστότητα. Ο αθώος Ουρίας,
που ποτέ δεν έμαθε την αλήθεια για την μοιραία τύχη του.
Ο Δαβίδ μπορεί να ξέχασε
την αμαρτία του, αλλά ο Θεός δεν ξέχασε τη δικαιοσύνη Του, γιατί στα μάτια Του «το πράγμα, που έπραξε ο Δαβίδ,
φάνηκε κακό» (εδ.27). Δυστυχώς, εύκολα κουκουλώνουμε τις αδικίες μας, όμως ο Κύριος δεν πρόκειται ποτέ να τις κουκουλώσει. Ξέρουμε τη θλιβερή εξέλιξη της ιστορίας. Πέρα από εκείνους
που ήξεραν την αμαρτία του Δαβίδ και τον περιφρονούσαν, ο Δαβίδ είχε
καταφρονήσει το πρόσωπο του Θεού. Γι' αυτό ο Θεός ανέλαβε ν’
αποδώσει δικαιοσύνη. Και απέδωσε σκληρή δικαιοσύνη, παρά την αγάπη που είχε στον Δαβίδ.
Οι επιθυμίες μας μπορεί
να μας σύρουν σε πολύ κακούς και απρόβλεπτους δρόμους και να μας ταλαιπωρήσουν αφάνταστα. Στη
ζωή, δεν μας επιτρέπονται όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου