" [...] στον νόμο τού Κυρίου είναι το θέλημά του, και στον νόμο του μελετάει ημέρα και νύχτα ". Ψαλμός 1:2.
Ίσως να έχετε αναρωτηθεί πότε πρέπει να διαβάζουμε τη Γραφή μας. Το πρωί με το ξύπνημα και πριν αναλάβουμε τις υποχρεώσεις της μέρας μας; Ή μήπως το βράδυ που δεν έχουμε την πίεση της διευθέτησης των υποχρεώσεων; Έχω ακούσει διάφορες ανθρώπινες συμβουλές, ακόμη και "εντολές" . Έχω, επίσης, δει άτομα να αισθάνονται άσκημα που δεν διαβάζουν τη Γραφή τους υποχρεωτικά πριν πάνε στη δουλειά τους.
Θυμάμαι κάποτε που έτυχε να κοιμηθώ στο σπίτι μιας μεγάλης σε ηλικία αδελφής. Με μια απλότητα που με εξέπληξε, έβαλε μπροστά μου ένα σωρό πράγματα για πρωινό από τα οποία δεν αγγίξαμε τίποτα, γιατί επιθυμούσε πρώτα να φάμε την "πνευματική τροφή" και έπειτα την υλική. Μέσα μου χαμογέλασα, αλλά σεβάστηκα τη σεμνή της συνήθεια. Εγώ θα προτιμούσα να είχα φάει πρώτα, αυτή έκρινε ότι ήταν μια πράξη αγάπης και σεβασμού στον Θεό να μη φάμε, αν δεν διαβάσουμε.
Μπορεί κάποιος να διαβάζει τη Βίβλο του το πρωί, γιατί του αρέσει το πρωινό ξύπνημα ή γιατί η δουλειά του αρχίζει το απόγευμα, και έτσι δεν τον πιέζει ο χρόνος. Μπορεί κάποιος άλλος να διαβάζει τη Γραφή του το πρωί γιατί το έχει ανάγκη, το χρειάζεται τόσο στη μέρα του. Έτσι, προτιμά να θυσιάσει λίγη ώρα από τον ύπνο του, προκειμένου να κάνει κάτι που θα του δώσει δύναμη για όλη την μέρα.
Υπάρχουν, όμως, άλλοι που δεν μπορούν να ξυπνήσουν εύκολα το πρωί. Άλλοτε, μέσα στην πρωινή βιασύνη, μερικοί αδυνατούν να συγκεντρωθούν. Μου άρεσε σε μια συζήτηση με μια αγαπημένη μου φίλη μια σκέψη της, την οποία και μεταφέρω: " Μα, καλά ο Θεός είναι μόνο το πρωί; Δηλαδή, είναι σαν το αφεντικό μου που πρέπει να το βρω μέχρι της 10, γιατί μετά μπορεί να φύγει, ή δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα είναι, αν θέλω να του μιλήσω;"
Ο εικοσιτετράωρος Κύριος είναι εκεί όποια ώρα θέλουμε όποτε θέλουμε και για όσο χρόνο θέλουμε. Νομίζω σημασία έχει να επιθυμούμε να μιλάμε στον Θεό με προσευχή, να διαβάζουμε τη Γραφή μας και να γεμίζουμε με δύναμη και ελπίδα. Θα είναι πρωί, απόγευμα ή αργά τη νύχτα, θα είναι λίγο ή πολύ, αυτό μπορεί να αλλάζει σύμφωνα με τον διαθέσιμο χρόνο και τις πνευματικές μας ανάγκες. Σημασία έχει η λαχτάρα μας για επικοινωνία με τον Κύριο και η διάθεσή μας να Τον υπακούμε. Στο άχρονο του Κυρίου, το δικό μας επίγειο μέτρημα του χρόνου δεν έχει τη σημασία που ο Θεός δίνει πρωτίστως στη διάθεση και τα κίνητρα της καρδιάς μας όταν Τον συναντάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου