"
[...] μη κρίνετε τίποτε προ καιρού, μέχρις ότου έρθει ο Κύριος· ο οποίος
και θα φέρει στο φως τα κρυφά [που υπάρχουν] στο σκοτάδι, και θα φανερώσει τις
βουλές των καρδιών· και τότε ο έπαινος θα γίνει στον κάθε έναν από τον
Θεό". Α' Κορινθίους 4:5.
Είναι φορές που
κοιτάζουμε τις ζωές των άλλων και έχουμε απορίες. Γιατί ενώ περιμέναμε κάποιοι
να είχαν πάει καλύτερα στην πνευματική και προσωπική τους ζωή απέτυχαν;
Γιατί κάποιοι άλλοι, για τους οποίους μπορεί και να στοιχηματίζαμε ότι δεν θα
πάνε καλά, πάραυτα, τα κατάφεραν ικανοποιητικά;
Όσο ζούμε
πάνω στη γη, οι ζωές μας τελούν πάντοτε υπό κρίση. Κάνουν λάθος όποιοι
πιστεύουν ότι δεν πρέπει να κρίνουμε το τι κάνουν οι άλλοι. Η κρίση είναι
αναπόφευκτα ένα κομμάτι των λογικών κατηγοριών και ιδιοτήτων του νου που μας
έδωσε ο Θεός και είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για την πορεία μας στη
γη. Η κρίση δεν έχει να κάνει με την κατάκριση. Η κρίση είναι εκείνος ο
λογικός μηχανισμός που μας βάζει να επεξεργαστούμε δεδομένα που
αντιλαμβανόμαστε με το νου, τα οποία αξιολογούμε και έπειτα τα υιοθετούμε
ή τα απορρίπτουμε.
Καθώς παρατηρούμε
τις ζωές των χριστιανών αλλά και άλλων ανθρώπων, σχεδόν πάντα προβαίνουμε σε
κρίσεις. Υπάρχουν πράγματα που θαυμάζουμε πάνω τους και τα οποία θέλουμε να
μιμηθούμε. Υπάρχουν, άλλοτε, λανθασμένοι τρόποι σκέψης και ενέργειας, τους
οποίους απορρίπτουμε. Τέλος, υπάρχουν φορές που δεν ξέρουμε γιατί οι ζωές
κάποιων γύρω μας πήγαν καλύτερα ή χειρότερα απ' ό,τι εμείς νομίζαμε.
Για όσους
ενδιαφέρονται να αναλύσουν τι συμβαίνει πίσω από τα παραπετάσματα μιας
ατομικότητας και να καταλήξουν σε βέβαια συμπεράσματα, καλύτερα να
είναι προσεκτικοί. Ποτέ δεν θα μάθουμε ακριβώς τι γίνεται μέσα σε μια καρδιά,
καθώς ακόμη και στην ίδια μας την καρδιά αδυνατούμε να ανιχνεύσουμε με
ακρίβεια κίνητρα, επιθυμίες, στόχους και λάθη. Ο απόστολος Παύλος είπε για τον
εαυτό του: " Η
συνείδησή μου δεν με ελέγχει σε τίποτε· όμως, με τούτο δεν είμαι δικαιωμένος·
αλλά, αυτός που με ανακρίνει είναι ο Κύριος " (Α' Κορινθίους:4: 4). Το Πνεύμα του Θεού είναι εκείνο που έχει τον ύστατο λόγο στη ζωή
μας και μπορεί να μας δείξει αληθινά τι κατοικεί μέσα μας.
Λοιπόν, εφόσον δεν
ξέρουμε τις επιθυμίες και τις προσευχές των άλλων, την υπακοή ή την
ανυπακοή τους στα βήματα της πίστης με τον Χριστό, πώς μπορούμε να ξέρουμε
ορθά αν η ζωή τους πήγε καλά γιατί υπάκουσαν στον Θεό ή αν πήγε χάλια γιατί έκαναν το δικό τους; Στον Εκκλησιαστή διαβάζουμε : " Υπάρχει ματαιότητα, που γίνεται
επάνω στη γη, ότι υπάρχουν δίκαιοι στους οποίους συμβαίνει σύμφωνα με τα έργα
των ασεβών, και υπάρχουν ασεβείς στους οποίους συμβαίνει σύμφωνα με τα έργα των
δικαίων· είπα, ότι και τούτο ματαιότητα " (Εκκλησιαστής 8:14).
Το κεφάλαιο της
ζωής των άλλων, παρεκτός ολοφάνερων αμαρτιών ή αδιαμφισβήτητων προσωπικών
θυσιών και ειλικρινών επιλογών που είναι φανερές, είναι ένα κεφάλαιο που μόνο
ο Θεός το ξέρει με ακρίβεια. Εμείς θα βγάζουμε πάντα περιορισμένα συμπεράσματα
για την πορεία των γύρων μας. Γι' αυτό, ας μη βιαζόμαστε να
χειροκροτήσουμε κάποιες ζωές, ούτε να περιφρονήσουμε κάποιες άλλες. Οι αληθινές
και δίκαιες εν Χριστώ ζωές είναι αυτές που άντεξαν στις δοκιμασίες και τις
ευλογίες του χθες, που αντέχουν στις δοκιμασίες και τις ευλογίες του σήμερα και
θα αντέξουν στις δοκιμασίες και τις ευλογίες του αύριο. Και γι' αυτές τις ζωές,
όπως είπε ο απόστολος Παύλος, απόλυτος και τελικός κριτής είναι μόνο ο Θεός.
(Φωτογραφία: www.themuse.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου