" [...] χαιρόμαστε όταν εμείς ασθενούμε, εσείς όμως είστε δυνατοί· μάλιστα, αυτό και ευχόμαστε, την τελειοποίησή σας. " Β' Κορινθίους 13: 9.

Αν, για παράδειγμα, εγώ στην τάδε περίπτωση κατάφερα να επιβιώσω σε ένα δύσκολο εργασιακό περιβάλλον, εσύ γιατί δεν μπορείς; Αν εγώ μπόρεσα να τα βγάλω πέρα μ' έναν δύστροπο σύζυγο, εσύ γιατί αποτυγχάνεις; Αν εγώ έβαλα σε τάξη τα απείθαρχα παιδιά μου, εσύ γιατί έχασες τον έλεγχο στο συγκεκριμένο τομέα; Ε, λοιπόν, έχω πρόβλημα να σε καταλάβω: Γιατί εγώ μπορώ, ενώ εσύ δεν μπορείς;
Συχνά πέφτουμε σε τέτοιες άχρηστες συγκρίσεις ακόμη και εμείς οι χριστιανοί. Πράγματι, κάποιες φορές οι άνθρωποι αφήνονται και δεν προσπαθούν να κυριαρχήσουν στον εαυτό τους και στις καταστάσεις. Τους λείπει η θέληση, γιατί είναι αδιάφοροι. Αποτυγχάνουν, γιατί δεν προσπαθούν. Αποτυγχάνουν, γιατί δεν κάνουν δικές τους τις δυνάμεις του Θεού. Αλλά υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που οι άνθρωποι δεν τα βγάζουν εύκολα πέρα με τη ζωή, παρά την καλή τους θέληση και κάποτε παρά την πίστη τους στον Θεό.
Έχουμε σκεφτεί ότι μπορεί κάποιος να είναι ασθενικός άνθρωπος ή να έχει ευαίσθητο χαρακτήρα; Άλλος μπορεί να προέρχεται από ένα οικογενειακό υπόβαθρο που δεν του έδωσε παρά ελάχιστα εφόδια για τη ζωή. Κάποιοι έχουν έλλειμμα στον κοινωνικό τομέα και τις ανθρώπινες σχέσεις, διότι η κοινωνική νοημοσύνη, που αποκτάται στη διαρκή αλληλεπίδρασή μας με τους άλλους, δεν έγινε κτήμα τους από μικρή ηλικία.
Ο στόχος του Θεού που μπορεί να έκανε δυνατούς κάποιους χριστιανούς από ανάμεσά μας, που μας προίκισε με συγκεκριμένες δεξιότητες, η πρόνοιά Του να μας βάλει σε ένα συγκεκριμένο σπίτι και, τέλος, η επιμονή Του να μας διαπλάσει σε σωστές και ικανές προσωπικότητες, δεν είναι για να κοιτάμε αφ' υψηλού τους άλλους και να τους κρίνουμε. Ο Θεός θέλει να χρησιμοποιήσει εμάς για να σταθούμε με υπομονή και αγάπη δίπλα σε άλλους που το έχουν ανάγκη. Ο Θεός μπορεί να μας φέρει δίπλα σε άτομα που θέλουν να πάνε πραγματικά μπροστά, αλλά που ίσως δεν θα τα καταφέρουν ποτέ, αν δεν τους δώσουμε κάτι από τον εαυτό μας.
Αν συνειδητοποιήσουμε ότι ως δυνατοί χριστιανοί, οφείλουμε " να βαστάζουμε τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μη αρέσουμε στον εαυτό μας" (Ρωμαίους 15:1), τότε έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα στα σχέδια του Θεού για τη ζωή μας. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, ίσως χρειαστεί να περάσουμε από μονοπάτια πνευματικής παιδείας και ταπείνωσης, ώστε να μάθουμε ότι η δύναμη και οι ικανότητές μας είναι δώρα του Θεού σε μας, όχι για κατεξουσιασμό και εξουθένωση των άλλων, αλλά για την οικοδομή και την πρόοδό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου