Στο κρυπτό

 " Αποδώστε στον Κύριο, γιοι των δυνατών, αποδώστε στον Κύριο δόξα και δύναμη.  Αποδώσετε στον Κύριο τη δόξα τού ονόματός του ". Ψαλμός 29:1, 2.

Όταν ξεκινάμε το ταξίδι της πίστης, επιθυμούμε να  δοξάζουμε τον Θεό με την καρδιά μας όλες τις ώρες της ημέρας, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες. Ωστόσο, πολλοί από μας αναγνωρίζουμε ότι αυτό δεν το κατορθώναμε παρά ελάχιστες φορές. Ήταν τόση μικρή η πίστη μας, τόσο λίγη η αγάπη και η υπομονή μας και τόσο περιορισμένη η κατανόηση των δρόμων του Θεού που το μόνο που καταφέρναμε ήταν  να Τον δοξάζουμε μπροστά στα μάτια των άλλων. Στην προσωπική μας σχέση μαζί Του, σ' εκείνο το "κρυπτό" που κανείς δεν ήξερε και έβλεπε, οι περισσότεροι έχουμε να θυμόμαστε αντίδραση, γογγυσμό και παράπονα με τους τρόπους που ο Θεός συναλλάχτηκε μαζί μας.

Όμως, για μια νηπιακή πνευματική ηλικία δεν είναι τόσο προβληματικό  να αποτυγχάνει κάποιος να  δοξάσει τον Θεό στην προσωπική επικοινωνία  μαζί Του. Ούτε είναι τόσο φοβερό ότι προσπαθεί να Τον δοξάσει μπροστά στα μάτια των άλλων ανθρώπων, από φόβο μήπως βλαφθεί η φήμη του Χριστού και του ευαγγελίου.

Καθώς αυξανόμαστε πνευματικά, ο Θεός μάς μαθαίνει ότι δεν Τον τιμούμε μόνο με τη στάση μας  μπροστά στους άλλους. Εξίσου σημαντική είναι η δόξα και η τιμή που Του αποδίδουμε στο "κρυπτό". Αν κάθε τόσο λέω στον Θεό :  " Μα, τι Θεός είσαι εσύ; Γιατί με βασανίζεις; Γιατί το επέτρεψες αυτό; Γιατί περνάω έτσι; " αυτό δεν το άκουσε κανείς και μάλλον ούτε θα το μάθει. Εκτός, όπως μου θύμισε ένα αγαπητό μου πρόσωπο, αν εγώ θελήσω να το μοιραστώ μαζί σας. Αλλά αν δεν το πω, μπορεί να μένω και να μένετε με την εντύπωση ότι είμαι ένας χριστιανός που δοξάζει πραγματικά τον Θεό.

Έχει μεγάλη αξία καθώς προοδεύουμε στην πίστη να δοξάζουμε τον Θεό και στο φανερό και στο κρυπτό. Αν είναι αλήθεια αυτό για  την κρυφή, ατομική προσευχή μας, είναι και για άλλα πράγματα. Ο Θεός που βλέπει πάντα στον κρυφό χώρο, θα ανταποδώσει και στα φανερά (Ματθαίος 6:6). Ας μη δίνουμε ευκαιρίες στον αόρατο πνευματικό κόσμο να γελάει μαζί μας και να προσβάλλεται έτσι η δόξα του Θεού, όταν με κάθε απογοήτευση, με κάθε δυσκολία και πειρασμό, η καρδιά μας επαναστατεί απέναντι στον Κύριο. Ας αποδώσουμε με ταπεινή καρδιά τη δόξα του ονόματός Του, ακόμη και όταν κανένας άνθρωπος δεν είναι παρών για να ελέγξει και να επιβραβεύσει την πνευματική μας συμπεριφορά. Σε τελική ανάλυση, έχει αξία αυτό που ο Θεός λέει για μας, και όχι αυτό που μπορεί οι άλλοι να λένε.