" Τα λόγια τού ψιθυριστή καταπίνονται ευχάριστα, και κατεβαίνουν μέχρι τα ενδόμυχα της κοιλιάς ". Παροιμίες 18:8.

Η εχεμύθεια είναι κάτι διαφορετικό από την κρυψίνοια. Στην κρυψίνοια συχνά
υπάρχει ανασφάλεια, υποκρισία, κάποτε και δόλος. Στην εχεμύθεια υπάρχει η πρόθεση να
προστατέψω αυτούς που αγαπώ από τα αδιάκριτα κουτσομπολιά και κυρίως από την παραποιημένη μεταφορά
γεγονότων που μπορεί να βλάψει τη φήμη τους.
Σε νεότερη ηλικία, αφελέστατη όντως, δεν με πείραζε να πω πράγματα που
αφορούσαν άλλους. Νομίζω ότι η διάκριση μεταξύ κουτσομπολιού και μεταφοράς
γεγονότων δεν ήταν ιδιαίτερα ξεκάθαρη μέσα μου. Με την ίδια αφέλεια, μετέφερα
και πράγματα που αφορούσαν εμένα, για να τα δω λίγο αργότερα διεσπαρμένα εδώ
και κει. Και ήταν τότε που
συνειδητοποίησα ότι όταν εμπιστευόμουν κάτι σε κάποιον, δεν σήμαινε αυτόματα
ότι αυτό μπορούσε να πάει στην οικογένεια εκείνου που το είχα
πει ή σε άλλους γνωστούς του. Μιλάω πάντα για πράγματα που έχουν νόημα όσον αφορά το πρόσωπό μας, και όχι για πληροφορίες που δεν έχουν ουσιαστική βαρύτητα.
Όταν κατάλαβα πόσο προσβλητικό μπορεί να γίνει το να ξέρουν άνθρωποι πράγματα για σένα τα οποία δεν έχουν
τίποτα να τους προσφέρουν στην προσωπική ή την πνευματική τους πορεία, έπαψα να
μοιράζομαι θέματα των άλλων και δικά μου με όσους ήξερα ότι θα τα
μετέφεραν.
Αν έχει νόημα να μεταφέρουμε κάτι, αυτό θα μπορούσε να είναι στην περίπτωση που θεωρούμε ότι
κάποιος μπορεί να βοηθηθεί από αυτό που θα πούμε, και όχι γιατί θέλουμε οπωσδήποτε να το πούμε. Για παράδειγμα, αν βοηθάει να σας πω ότι και μιας άλλης οικογένειας
το παιδί έχει πάρει τον ίδιο άσκημο δρόμο με το δικό σας και οι αδελφοί το
αντιμετωπίζουν με τον δείνα τρόπο, μπορεί να έχει νόημα για σας. Ίσως
σας ωφελήσει και σας ενθαρρύνει να συνεχίσετε. Αλλά το να σας πω
"τα χάλια" του παιδιού για να "ανακουφιστείτε" δήθεν, ώστε
να μην αισθάνεστε ως οι μόνοι "αποτυχημένοι γονείς", ενώ ξέρω
ότι εσείς δεν είστε εχέμυθοι και θα το κάνετε βούκινο σε άλλους τριάντα, μάλλον
έχω πέσει στην παγίδα του κουτσομπολιού.
Αν δεν μας αρέσει να ακούμε αυτά που μας συμβαίνουν διασκορπισμένα και
παραποιημένα εδώ και εκεί, καλό είναι να πάψουμε και εμείς να λέμε τα των
άλλων. Αν θέλουμε, επίσης, κάποιοι να μας εμπιστεύονται, θα πρέπει να τους
έχουμε αποδείξει ότι το στόμα μας δεν ανοίγει για ό,τι τους αφορά. Τέλος, αν
θέλουμε να εμπιστευτούμε κάτι πολύ προσωπικό μας σε κάποιον, ας διαλέξουμε
εκείνον τον φίλο μας από τον οποίο ακούμε τα λιγότερα "ανούσια νέα". Άνθρωπος που δεν μεταφέρει σε μας σημαντικά πράγματα
από εκείνα που συμβαίνουν στους φίλους του, με τους οποίους δεν σχετιζόμαστε προσωπικά, είναι άτομο που μπορούμε να το εμπιστευτούμε και για τα δικά μας ζητήματα. Άνθρωπος που ο Θεός τον έχει μάθει να σέβεται τους άλλους όπως τον εαυτό του, κάνει για έμπιστος φίλος μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου