Οι ήρωες και οι τρελοί

" [...]  για τους οποίους ο κόσμος δεν ήταν άξιος [...] " Εβραίους 11:38.

Κάποτε είχα διαβάσει ένα αφιέρωμα για τους ήρωες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ιδιαίτερα για τους Έλληνες ηρωικά μαχόμενους στρατιώτες. Στο άρθρο αυτό γινόταν μια πολύ χαρακτηριστική διάκριση μεταξύ ηρώων και τρελών, γιατί θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει τρελό έναν λαό σαν τον δικό μας που προσπάθησε με πείσμα, χωρίς σπουδαία μέσα, να αντισταθεί στις συνασπισμένες δυνάμεις του Άξονα. 

Ήρωες είναι όλοι εκείνοι που προχωρούν μπροστά  και αγωνίζονται, γνωρίζοντας καλά τους κινδύνους και βιώνοντας το φόβο για το τι μπορεί να συμβεί. Όλα τα σενάρια είναι ανοικτά μπροστά τους, αλλά ένας συγκεκριμένος στόχος, υπέρτατος και πολύτιμος, τους κινητοποιεί σε σημείο ώστε να μην υπολογίζουν ούτε τις τραγικότερες απώλειες. Αντίθετα, ο τρελός έχει άγνοια κινδύνου. Ο τρελός έχει μια ανόητη αισιοδοξία, γιατί δεν μπορεί να φανταστεί τις εκβάσεις και τις ανατροπές. Ο τρελός δεν νιώθει φόβο, γι' αυτό και ξεχύνεται μπροστά.

Η ζωή της πίστης μαζί με τον Χριστό έχει ανά τους αιώνες πάρα πολλούς ήρωες της πίστης να αναδείξει. Ήταν ήρωες όπως είναι ήρωας ο καθένας από μας σήμερα που ενώ κουράζεται και φοβάται, που ενώ έχει γνώση των δυσκολιών, των διαψεύσεων και των απωλειών, προχωρά μπροστά στην επίτευξη του στόχου του. Ο ήρωας τελειώνει την πορεία του και την αποστολή του, όποια κι αν είναι η έκβαση. Ήρωας μπορεί να είστε και εσείς στη σιωπηλή καθημερινότητα της ζωής και κανείς να μην το γνωρίζει.

Ως χριστιανοί, δεν είμαστε ούτε τρελοί ούτε αιθεροβάμονες ούτε πωρωμένοι.  Είμαστε πολύ κοινοί, λογικοί άνθρωποι που πατάμε γερά το πόδι μας στην πραγματικότητα της ζωής αυτής. Και όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα και όλες οι σκέψεις που ταράζουν έναν μέσο άνθρωπο μπορεί να μας ταράξουν. Ο Νίτσε χαρακτήρισε λανθασμένα και άδικα μεταξύ άλλων τους οπαδούς του Χριστού ως " ζηλωτές του θανάτου ". Τόση άρνηση για τη ζωή, τόσο θανατόφιλη αντιμετώπιση του εγώ που νεκρώνει τις επιθυμίες και τα πάθη και τόση θέρμη να υποστούν μαρτύρια, ακόμη και θάνατο, μόνο αποτροπιασμό μπορούσε να του προκαλέσει. Για τον Νίτσε, αυτό ήταν δείγμα εκφυλισμού και κατάπτωσης του ανθρώπου.

Αλλά όσοι μιλούν έτσι ακόμη και σήμερα, φαίνεται να αγνοούν ότι κανένας άνθρωπος εκ φύσεως δεν αγαπά τη στέρηση, τη θυσία και τον θάνατο. Αν τελικά απλοί άνθρωποι μετατρέπονται σε ήρωες είναι γιατί ο στόχος που έχουν θέσει για τη ζωή τους είναι ηρωικός και υπέρτατος. Είναι ένας στόχος άξιος θυσίας. Δεν είναι γιατί έχουν εκφυλιστεί ή γιατί μια δόση τρέλας - ακόμη και πλύσης εγκεφάλου - τους έχει αλλάξει. Αν άνθρωποι και λαοί θυσιάστηκαν για το ιδανικό της ελευθερίας και δεν κρίθηκαν τρελοί, πωρωμένοι και θανατόφιλοι, είναι εξίσου λογικό ένας χριστιανός να  δώσει ολόκληρο τον εαυτό του στον Χριστό για την απελευθέρωση της ψυχής του από το κακό και την αιώνια απώλεια.