Η αγάπη είναι συναίσθημα και απόφαση ζωής

 " [...]  για να γνωρίσει ο κόσμος ότι αγαπάω τον Πατέρα και, όπως με πρόσταξε ο Πατέρας, έτσι κάνω". Ιωάννης 14:31.

Μια από τις λέξεις που δεν χρησιμοποιώ επιπόλαια είναι η λέξη αγάπη και σ' αγαπώ. Δεν θα την πω έτσι,  για χάρη του λόγου ή για να αισθανθούν κάποιοι άνθρωποι γύρω μου ευχάριστα. Θα την πω όταν έχω συνείδηση ότι τα άτομα στα οποία τη λέω έχουν για μένα αξία και είμαι έτοιμη να κάνω πράγματα για να αποδείξω το περιεχόμενο αυτής της λέξης. Πιστεύω ότι  αρκετοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται την αγάπη πρώτα με όρους πράξεων και έπειτα με όρους λέξεων. Μπορεί να μη σου λένε όλη την ώρα σ' αγαπώ, αλλά όλα αυτά που  κάνουν για σένα, μαρτυρούν ότι σ' αγαπούν. Μάλλον θα προτιμήσουν να  σου κάνουν μια δουλειά, να σε διευκολύνουν σε κάτι που αντιλαμβάνονται ότι έχεις ανάγκη ή να κατανοήσουν κάποια επιθυμία σου.

Ο Χριστός αγαπούσε τον Πατέρα. Ό,τι έκανε, δεν το έκανε από φόβο, από εξαναγκασμό ή από ανάγκη. Αυτή είναι η ύψιστη πλευρά της αληθινής αγάπης -το τέλειο πρότυπο-, γιατί ενεργεί μέσα σε όλες τις συνθήκες χωρίς καταπίεση, χωρίς υπολογισμό και χωρίς να επηρεάζεται από τη σχέση κόστος - κέρδος. Ενεργεί με αγαθή πρόθεση, απλά και μόνο γιατί αγαπά.

Ο Χριστός αγαπούσε τον Πατέρα και έκανε πάντοτε τα αρεστά σ' Αυτόν (Ιωάννης 8:29). Αυτό, όμως, δεν σήμαινε ότι μέσα στην ανθρώπινη Του φύση δεν ένιωθε τίποτα άλλο παρά μόνο αγάπη.  Μήπως δεν ένιωθε τι θα πει απόρριψη; Μήπως δεν καταλάβαινε τις προσβολές; Μήπως ήταν διαρκώς ευτυχής που ένα σωρό λεπροί, άρρωστοι και δαιμονισμένοι Τον πολιορκούσαν σε τέτοιο βαθμό ώστε κάποτε ούτε να ξεκουραστεί και να φάει δεν προλάβαινε; Μήπως οι λέξεις ασθένεια, πειρασμός και θλίψη Τού ήταν άγνωστες και μόνο η λέξη αγάπη Τον κυβερνούσε; 

Στα ευαγγέλια βλέπει κανείς ότι η αγάπη του Χριστού προς τον Θεό ήταν μια καθημερινή απόφαση που πάντα έσπρωχνε πίσω κάθε τι άλλο που θα μπορούσε να την πλήξει. Ο Χριστός αγαπούσε τον Θεό και αποδεχόταν όλες εκείνες τις συνθήκες που ο Πατέρας έφερνε στη ζωή του : " Χαίρομαι, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου [είναι] στο κέντρο τής καρδιάς μου " (Ψαλμός 40:8). Αυτή η χαρά του Χριστού δεν είχε να κάνει πάντοτε με τις ευνοϊκές συνθήκες, αλλά απέρρεε από μια σχέση αγάπης με τον Πατέρα. Και εφόσον αγαπούσε τον Πατέρα, οι συνθήκες που βίωνε ήταν αποδεκτές και όχι αποκρουστικές γι' Αυτόν.

Η αγάπη είναι συναίσθημα που σε κινητοποιεί. Νιώθεις και κάνεις. Νιώθεις και δίνεις. Αλλά η αγάπη είναι και απόφαση που σε κινητοποιεί. Κάνεις ακόμη και όταν δεν νιώθεις. Δίνεις ακόμη και όταν δεν αισθάνεσαι. Έχεις πάρει την απόφαση να είσαι εκεί ακόμη και όταν ένα σωρό άλλα συναισθήματα, που ανταγωνίζονται το συναίσθημα της αγάπης, σε σπρώχνουν να εγκαταλείψεις. Αν αγαπάς τον Θεό, θα κάνεις τις εντολές Του. Θα αγαπήσεις το θέλημά Του, θα αποδεχτείς τις συνθήκες που επιτρέπει για σένα. Ακόμη και όταν η ανθρώπινη αγάπη σου εξατμίζεται, η αγάπη σου για τον Θεό -συναίσθημα και απόφαση ζωής μαζί- θα σε κινητοποιεί να θέλεις να κάνεις τα αρεστά σ' Αυτόν.