" Κύριε, ολόκληρη τη νύχτα, παρόλο που κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτε· αλλ' όμως, στηριζόμενος στον λόγο σου, θα ρίξω το δίχτυ ". Λουκάς 5:5.
Νομίζω ότι όταν μιλάμε για την πίστη και όλους εκείνους τους ανθρώπους της Αγίας Γραφής που έγιναν μάρτυρες θαυμαστών επεμβάσεων του Θεού, έχουμε στο μυαλό μας άτομα που είχαν κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το οποίο εμείς δεν έχουμε.
Όμως στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν τίποτα το τόσο ξεχωριστό επάνω τους. Δεν είχαν τη μεγάλη πίστη που νομίζουμε. Δεν είχαν μια άψογη πνευματική σχέση με τον Κύριο. Ήταν άνθρωποι αδύναμοι και γεμάτοι αμφιβολίες, όπως εμείς σήμερα. Αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν ότι όταν κλήθηκαν να κάνουν κάτι, υπάκουσαν. Αυτό σημαίνει τελικά πίστη. Πίστη δεν είναι απλά μια γνώση, ένα συναίσθημα, μια πεποίθηση που μας λέει ότι ο Θεός είναι δυνατός και μπορεί να κάνει θαύματα. Πίστη είναι ότι όταν αύριο ο Θεός μάς ζητήσει να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο στη δική μας ζωή, εμείς θα το κάνουμε, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε και το τι αισθανόμαστε. Εξάλλου, " σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή ". (Ιάκωβος 2:26).
Ο Πέτρος είχε πολύ καλούς λόγους να μη ρίξει ξανά τα δίχτυα. Οι προσπάθειές του δεν είχαν φέρει ψάρια, εντούτοις, ο Πέτρος ήταν ικανός ψαράς. Η ώρα της μέρας δεν ήταν η κατάλληλη για να ψαρέψει κανείς. Ακόμη, ήταν και κουρασμένος από την ολονύχτια προσπάθεια. Όταν ο Χριστός τού ζήτησε να ξαναρίξει τα δίχτυα του στα βαθιά, ο Πέτρος είχε τη λογική του, που λειτουργούσε θαυμάσια, είχε τα συναισθήματα κούρασης και απογοήτευσης, που του έλεγαν ότι δεν υπήρχε νόημα γι' αυτό. Είχε, όμως, και το λόγο του Κυρίου, και ο Πέτρος έπρεπε να διαλέξει. Για μένα, το θαυμαστό δεν είναι ούτε ο λόγος του Χριστού ούτε η δύναμή Του, γιατί αυτός πάντα έχει εξουσία και ποτέ δεν γυρίζει πίσω κενός, αλλά εκτελεί το θέλημα Του (Ησαΐας 55:11). Το θαυμαστό είναι η επιλογή του Πέτρου να κάνει κάτι το οποίο, αν και φαίνεται ότι δεν το πολυπίστευε, το έκανε όμως.
Τις περισσότερες φορές είμαστε έτοιμοι να δράσουμε με πίστη όταν ο λόγος του Θεού ταιριάζει με τον τρόπο σκέψης μας, τα συναισθήματά μας, τους στόχους μας ή το σύστημα αξιών μας. Αλλά η πίστη που ζητάει ο Θεός είναι μια τελείως διαφορετική πίστη. Είναι εκείνη που υπακούει στο δικό Του σύστημα αξιών, στους δικούς Του στόχους και στον δικό Του τρόπο σκέψης. Γι' αυτό αποτυγχάνουμε να δούμε τα ίδια θαύματα με εκείνα του παρελθόντος. Έχουμε πίστη, αλλά αυτή δεν μεταφράζεται σε συγκεκριμένες ενέργειες τη στιγμή που πρέπει.
Ο Πέτρος είδε τα δίχτυα του να σχίζονται από τα ψάρια, όχι γιατί ήταν γεμάτος πίστη όταν τα έριχνε, αλλά γιατί το έκανε όπως κι αν ήταν τα δεδομένα. Διάλεξε να υπακούσει στον Λόγο και όχι στον Πέτρο. Όλοι μας θέλουμε δίχτυα γεμάτα στη ζωή μας, αλλά για να τα έχουμε, δεν θα μας ζητηθεί πάντα να κινηθούμε με πίστη, θα μας ζητηθεί όμως σίγουρα να υπακούσουμε. Ας επιλέξουμε να υπακούσουμε στον Θεό την ώρα που πρέπει. Ας το κάνουμε και ας μην το πολυπιστεύουμε. Ο λόγος Του δεν επιστρέφει ποτέ πίσω κενός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου