" Έχουμε, μάλιστα, τούτο τον θησαυρό μέσα σε χωμάτινα σκεύη, ώστε η υπερβολή τής δύναμης να είναι τού Θεού, και όχι από μας ". Β' Κορινθίους 4:7.
Μερικές φορές νομίζω ότι ως χριστιανοί κάνουμε βαρύγδουπες δηλώσεις. Έχω κάνει και εγώ πολλές τέτοιες και απ' όσο θυμάμαι, κλήθηκα όλες να τις αποδείξω εν καιρώ. Και θα πω ότι δεν πέρασα σε όλες τον πήχη που είχα θέσει. Από τότε έμαθα να λέω λιγότερα και να φοβάμαι εξίσου τον εαυτό μου, την αμαρτία και τον διάβολο. Τα μεγάλα λόγια έπαψαν να με συνεπαίρνουν, διότι είχα μάθει ότι σαν τον Πέτρο μπορούσε να προδοθεί κανείς ανά πάσα στιγμή.
Έχετε σκεφτεί αν από υπερβάλλοντα ζήλο, θέλουμε να δείξουμε στους άλλους ένα ευαγγέλιο που δεν είναι πάντα έτσι; Και αυτό γιατί η ζωή με τον Χριστό μπορεί κάποτε να γίνει σκληρή και απρόβλεπτη. Μέσα στην καλή μας πρόθεση να φανεί στη ζωή μας ο Σωτήρας, ξεχνάμε ότι υπάρχουν φορές που θέσεις της αληθινής χριστιανικής διδασκαλίας μπορεί περιστασιακά να πληρούν το κριτήριο της διαψευσιμότητας.
Κάποια παραδείγματα: "Ο Χριστός θα είναι πάντα μαζί σου και θα σου χαρίζει ειρήνη και ανάπαυση" . Και τι να πούμε για όλες εκείνες τις ώρες που ούτε ειρήνη ούτε ανάπαυση είχαμε; Για εκείνες τις φορές που ο Θεός δεν έμοιαζε να απαντά στις εκκλήσεις μας για βοήθεια και πήγαμε στο κρεβάτι μας θλιμμένοι, απορημένοι και απαρηγόρητοι;
" Ο Χριστός θα σε στηρίζει στις ανάγκες σου ". Και τι να πούμε για όλες εκείνες τις ανάγκες που παρέμειναν ανάγκες για μεγάλο χρονικό διάστημα;
" Ο Χριστός θα φωτίζει τους δρόμους σου ". Και τι να πούμε για όλες εκείνες τις ώρες που έπρεπε να πάμε μπροστά χωρίς φως, χωρίς διαβεβαιώσεις και χωρίς σπουδαία ελπίδα;
" Ο Χριστός δεν θα σε αφήσει να κλονιστείς ". Και τι να πούμε για όλες εκείνες τις συνθήκες που ήρθαν και μας κλόνισαν, ώστε " απελπιστήκαμε και από το να ζούμε "; (Β' Κορινθίους 1:8). Και για κάποιες άλλες επώδυνες στιγμές που η ψυχή μας κινδύνευε να πέσει; (Ψαλμός 57:6) και φτάσαμε στα βάθη των νερών με το ρεύμα να μας κατακλύζει; (Ψαλμός 69:2).
Όταν οι χριστιανικές δηλώσεις μοιάζουν να αναιρούνται από τη σκληρή πραγματικότητα της επίγειας ζωής μας, ο Θεός στο παρασκήνιο μένει πιστός σ' αυτές και είναι Αυτόν που καλούμαστε να εμπιστευτούμε και όχι τις συνθήκες. Ο Χριστός είναι πιστός, όχι εμείς. Ο Χριστός είναι ο τελικός νικητής, όχι εμείς. Ουσιαστικά, δεν τα καταφέρνουμε εμείς για χάρη του Χριστού, αλλά τα έχει όλα πετύχει ο Χριστός για χάρη μας, όσο μένουμε συνδεδεμένοι με πίστη μαζί Του.
Ο Χριστός είναι η αντίδραση στη βαρύτητα της αμαρτίας και της ματαιότητας που μας τραβά διαρκώς κάτω. Ο Χριστός είναι η δύναμη εκείνη που μας κάνει να περπατούμε και να νικούμε μέσα σε μια ζωή που οι κυρίαρχοι είναι το κακό και ο θάνατος. Όσο Τον ακολουθούμε, βλέπουμε τις δυνάμεις της ζωής να θριαμβεύουν στην πάλη με τις δυνάμεις του θανάτου. Ο Χριστός δεν προσφέρει την άρση των εμποδίων, των αδιεξόδων και ίσως και των αποτυχιών της επίγειας ύπαρξης, μας προσφέρει την υπέρβασή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου