" Άνοιγε το στόμα σου υπέρ τού άφωνου, υπέρ τής κρίσης όλων των εγκαταλειμμένων. Άνοιγε το στόμα σου, να κρίνεις δίκαια, και να υπερασπίζεσαι τον φτωχό και τον άπορο ". Παροιμίες 31:8-9.Η παρούσα ανάρτηση θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει τους νευρικούς-εριστικούς, τους κυριαρχικούς και εκείνους που πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να λένε και να κάνουν ό,τι τους αρέσει εις βάρος των άλλων. Εκείνους που εκτονώνονται με κάθε είδους αντιπαράθεση και που δεν ανέχονται να μη γίνεται το δικό τους. Οι συγκεκριμένοι μπορεί να είναι σύζυγοι, παιδιά και γονείς, συνάδελφοι και φίλοι, αδελφοί. Κοινό τους γνώρισμα είναι ότι έχουν έναν τρόπο συμπεριφοράς που εκφοβίζει τον συνομιλητή τους. Και όταν κάποιος φοβάται, γιατί από τη φύση του είναι καλοσυνάτος, είναι δειλός ή ευαίσθητος, ή γιατί ξέρει τι τον περιμένει αν τυχόν μιλήσει, πώς είναι δυνατόν να ορθώσει τη φωνή του;
Οι σκέψεις σήμερα, ωστόσο, αφορούν κυρίως αυτούς/αυτές που δεν τολμούν να μιλήσουν ή που τους κόβεται πλέον η φωνή, γιατί τείνουν να πιστεύουν, ιδιαίτερα αν είναι χριστιανοί που επιθυμούν να αρέσουν σ' όλα στον Κύριο, ότι ένας χριστιανός δείχνει πάντα την αγάπη του με το κλειστό του στόμα και την αδιαμαρτύρητη υπομονή του. Ένας χριστιανός τα παίρνει όλα από το χέρι του Θεού: τον δύστροπο εργοδότη, τον ιδιότροπο σύντροφο, τους δύσκολους φίλους, τα αχάριστα παιδιά, τους αδελφούς όταν τον τσαλαπατούν αδελφικά. Ένας χριστιανός αφήνει τον Θεό να τον κατεργάζεται μέσα από τέτοιες συνθήκες.
Τα παραπάνω είναι αλήθεια. Οι άδικες συμπεριφορές γίνονται, με τη χάρη του Θεού και τη δική μας συναίνεση, κομμάτια από τον χαρακτήρα του Χριστού πάνω μας. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να μη διαμαρτυρόμαστε σταθερά και επίμονα για ό,τι μας δυσαρεστεί. Θα πούμε χωρίς εμπάθεια, σαρκασμό και εκρήξεις τι μας ενοχλεί. Θα δώσουμε πάνω απ' όλα να γίνουν κατανοητές οι συνέπειες.
Μπορώ να σας πω ότι είμαστε αρκετοί αυτοί που έχουμε κλείσει άπειρες φορές το στόμα μας, έχουμε κάνει ότι δεν καταλαβαίνουμε άλλες τόσες, έχουμε αφήσει να μας εκμεταλλευτούν άνθρωποι σε διάφορα περιβάλλοντα. Πάντα για χάρη της ειρήνης, της αγάπης και της πίστης στον Χριστό. Δεν θα πω ότι ζημιωθήκαμε βαριά σε πνευματικό επίπεδο, αν και ξέρω πολύ καλά ότι αν ο Θεός δεν μας είχε ζωοποιήσει ξανά και ξανά, οι απώλειες θα μπορούσαν να είναι τεράστιες. Εντούτοις, αυτοί που ζημιώθηκαν βαριά ήταν αυτοί που συνέχισαν να αποθρασύνονται. Αυτοί πρόσθεσαν, και ίσως ακόμη προσθέτουν, αμαρτία στην αμαρτία τους. Έλλειψη συμπόνοιας, αχαριστία και σκληρότητα, εγωισμό και πείσμα. Και όταν θερίζουν αυτό που έσπειραν- οι φίλοι τούς αφήνουν, οι αδελφοί απομακρύνονται, οι σύζυγοι κλείνουν την καρδιά τους, οι γονείς αυτοπροστατεύονται, τότε πάλι φταίνε τα θύματα που δεν είχαν πολύ Χριστό μέσα τους για ν' ανεχθούν τις κακίες και τις δυστροπίες τους.
Ένας χριστιανός οφείλει να είναι άνθρωπος αγάπης με κλειστό και ανοικτό στόμα μαζί. Οφείλει να μιλά έγκαιρα και σταθερά για κάθε τι που μπορεί να καταλήξει σε πιθανή πηγή προβλημάτων μέσα του και γύρω του. Ένας χριστιανός μιλά ξεκάθαρα και αναφέρει πάντα τις συνέπειες. Με αγάπη θα πω ότι αν συνεχίσεις έτσι, θα μείνεις μόνος σου. Με αγάπη θα πω ότι αν δεν σεβαστείς κάποιους κανόνες, όπως εγώ σέβομαι πράγματα που για σένα είναι σημαντικά και στα οποία δεν έχω υποχρέωση να δεσμευτώ, αυτό θα έχει επιπτώσεις. Και καλό είναι οι επιπτώσεις να γίνονται ξεκάθαρες και συγκεκριμένες. Σημαντικό να τηρούνται ταυτόχρονα. Ως χριστιανοί, έχουμε υποχρέωση να ανεχτούμε και να αγαπήσουμε. Ως χριστιανοί, έχουμε επίσης υποχρέωση να διαμαρτυρηθούμε σθεναρά στη αδικία, είτε γίνεται σε μας είτε σε άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου