Πόσο ελεύθερος είμαι τελικά;

" Αν, λοιπόν, ο Υιός σάς ελευθερώσει, θα είστε πραγματικά ελεύθεροι ". Ιωάννης 8:36.

Λατρεύω την ελευθερία και όλους αυτούς που θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι. Ελεύθεροι στα ιδανικά τους, στις ιδέες τους, στα όνειρά τους. Λατρεύω την ελευθερία, αλλά δεν είμαι πάντα ελεύθερη! Πονάω όλους αυτούς που πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι, αλλά τελικά δεν είναι όπως νομίζουν. 

Μπερδεμένα πράγματα: εξηγούμαι. Θυμάμαι την εφηβεία μου και την πρώιμη φάση της ενηλικίωσής μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να ησυχάσω για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα μου. Μου έφταιγε ο εαυτός μου. Μου την έδιναν οι άλλοι. Δεν υπήρχε περίπτωση να μη βγω να διασκεδάσω. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην ενημερωθώ για τις τάσεις της μόδας, της κομμωτικής, της μουσικής, του θεάτρου και του βιβλίου, των in εστιατορίων και καφέ. Α, ξέχασα και μερικές επώδυνες αλήθειες: δεν υπήρχε περίπτωση να μην γευτείς τη σκληρή, ειρωνική γλώσσα μου, αν μου την έδινες ή μ' ενοχλούσες. Δεν υπήρχε περίπτωση να σου κάνω κάποια χάρη, αν δεν μου έβγαινε. Επίσης, δεν υπήρχε περίπτωση να μην παίξω το θέατρό μου αν ήμουν δυστυχισμένη και δεν ήθελα να το καταλάβεις. Φρίκη και υποκρισία! Κατά τ' άλλα, ήμουν ελεύθερη, αλλά ελεύθερη μέσα μου δεν ήμουν! 

Αν δέσεις έναν άνθρωπο στην ψυχή και τον σέρνεις από τις επιθυμίες, τις κακίες, τους φόβους και τις δυστυχίες του, τι νόημα έχει αν του αφήσεις την ελευθερία να φοράει ό,τι θέλει, να  πηγαίνει όπου του αρέσει και να κάνει ό,τι περνάει από το μυαλό του; Άσε του τη χαρά να σχολιάζει τις θεατρικές παραστάσεις και τα μουσικά δρώμενα κι ας τρώγεται με τα ρούχα του και τους άλλους. Ποιο το πρόβλημα να εκτονώνεται σε αθλητικές και άλλου είδους συναντήσεις,  αν μέσα στην ψυχή του δεν μπορεί να πει: Είμαι χαρούμενος και ασφαλής στη ζωή μου; Ποιο το κέρδος αν του δώσεις και τον καλύτερο σύντροφο; Αφού θα τον κατεδαφίσει στο τέλος μέσα στoν εγωισμό και την ανταγωνιστικότητά του.

Όταν ο Θεός άλλαξε τη ζωή μου, πολλοί που με ήξεραν είπαν: Τι έπαθε αυτή; Γιατί κατάντησε έτσι; Τα πάντα είχαν ανατραπεί μέσα και έξω μου. Αλλά για πολλούς δεν ήμουν πια ελεύθερη. Δεν είμαι φυσικά η μόνη, διότι κάπως έτσι βλέπουν οι άνθρωποι τους αληθινούς χριστιανούς. Δεν είμαστε ελεύθεροι. Πιεζόμαστε μέσα σε πρέπει, σε δεσμά και τύπους. 

Σίγουρα δεν είμαστε ελεύθεροι με την έννοια που κάποιοι εννοούν. Υπάρχουν πράγματα που θα θέλαμε να κάνουμε, αλλά δεν τα κάνουμε. Αλλά έχουμε τη δύναμη να μην τα κάνουμε ακόμη και όταν αυτό μας κοστίζει, ενώ οι άλλοι δεν μπορούν να μην τα κάνουν -δυστυχώς, δεν μπορούν- και αυτή είναι η διαφορά. Για παράδειγμα, επειδή είμαι ελεύθερη, δεν παθαίνουν τα νεύρα μου που στερούμαι κάποια πράγματα, που δεν γίνεται το δικό μου, που δεν παίζω παιγνίδια με το άλλο φύλο. Επειδή είσαι ελεύθερος, δεν βρίζεις την τύχη σου που τρέχεις ένα σωρό οικογενειακά προβλήματα μόνος σου, που οι άλλοι έχουν βολευτεί και εσύ ακόμη ψάχνεις τις διαδρομές σου, που σ' έχουν πληγώσει για την πίστη σου στον Χριστό.

Είμαστε ελεύθεροι να μη ζούμε για τον εαυτό μας όταν κάποιοι φροντίζουν μόνο τον εαυτό τους, γιατί δεν μπορούν να κάνουν  αλλιώς. Είμαστε ασφαλείς, δυνατοί και ισορροπημένοι μέσα στην ελευθερία του Θεού, ακόμη και τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς θα θέλαμε.