Ο φόβος και η πίστη δεν μπορούν να συμπορευτούν για καιρό μέσα στην ίδια καρδιά. Συχνά ο Θεός μάς δίνει υποσχέσεις, μας ζητά να κάνουμε πράγματα, μας οδηγεί κάπου ενθαρρύνοντάς μας. Κάποτε προχωρούμε με την πίστη, μην έχοντας αμφιβολία για τις προθέσεις του Θεού. Ο Αβραάμ άφησε πίσω τη γη του και τη συγγένεια και ξεκίνησε μια πορεία στο «άγνωστο», υπακούοντας στις θαυμαστές υποσχέσεις του Κυρίου. Ο νεαρός Δαβίδ νίκησε τον γίγαντα Γολιάθ έχοντας πίστη στη δύναμη του Θεού.
Ωστόσο, τι γίνεται από την εμπιστοσύνη στον Θεό αρχίζουμε να κινούμαστε προς τον φόβο; Θα υπάρξουν συνθήκες μέσα στις οποίες ο ίδιος ο Θεός θα επιτρέψει να βρεθούμε όπου η ανασφάλεια, το απρόβλεπτο και η απώλεια του ελέγχου θα γεννήσουν φόβους μέσα μας. Παρότι σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν έχουμε δείξει πίστη στον Θεό και έχουμε προχωρήσει μπροστά, τώρα αφήνουμε τον φόβο να θεριέψει. Το αποτέλεσμα είναι να οδηγηθούμε έξω από το θέλημα του Θεού!
Αυτό συνέβη στον Αβραάμ όταν έφτασε στην Χαναάν. Ενώ ο Θεός τον είχε οδηγήσει εκεί και του είχε δώσει υποσχέσεις (Γένεση 12: 1-3, 7), μετά από λίγο ξέσπασε πείνα και αντί ν’ αρχίσει να γεύεται ευλογία, βρέθηκε μπροστά στην ανάγκη. Αυτός που άφησε τη σιγουριά της γης του για ένα ευλογημένο μέλλον, βρίσκεται μέσα σε αβέβαιες συνθήκες για την επιβίωση του ίδιου και όλων όσων είναι μαζί του. Το ίδιο συνέβη και στον Δαβίδ όταν ο βασιλιάς Σαούλ κυνηγούσε να τον εξολοθρεύσει. Ο φόβος των ανεξέλεγκτων συνθηκών τον έσπρωξαν και αυτόν σε λανθασμένη απόφαση.
Ο Αβραάμ «κατέβηκε στην Αίγυπτο για να παροικήσει εκεί· επειδή, η πείνα στη γη ήταν βαριά» (Γένεση 12:10), ενώ ο Δαβίδ κατέφυγε στους Φιλισταίους, όταν σκέφτηκε: «Σίγουρα μια ημέρα θα χαθώ από το χέρι τού Σαούλ· δεν υπάρχει καλύτερο για μένα, παρά να διασωθώ γρήγορα στη γη των Φιλισταίων» (Α΄Σαμουήλ 27:1). Όταν ο φόβος κυριαρχήσει μέσα μας, ψάχνουμε να ξεφύγουμε από το «πρόβλημα». Δεν σκεφτόμαστε τι θέλει ο Θεός να κάνουμε μέσα στη δυσκολία ή ποιο είναι το σχέδιό Του σε προβληματικές συνθήκες. Αντίθετα, αρχίζουμε να σχεδιάζουμε τις δικές μας διεξόδους. Σκεφτόμαστε: Πώς θα ξεφύγω; Ποια είναι η καλύτερη λύση; Κάτι πρέπει να κάνω, δεν γίνεται να μείνω με σταυρωμένα τα χέρια.
Ξέρουμε ότι προβλήματα που αντιμετώπισαν ο Αβραάμ στην Αίγυπτο και ο Δαβίδ στη γη των Φιλισταίων και στην Σικλάγ ήταν πολύ χειρότερα απ’ αυτά που προσπάθησαν ν’ αποφύγουν. Και οι δύο έπρεπε να παραμείνουν εκεί που ήταν, έως ότου ο Θεός να τους οδηγήσει αλλιώς. Δυστυχώς, το ίδιο κάνουμε και εμείς. Όταν ο φόβος μείνει ο μόνος σύμβουλος μέσα μας, ο Λόγος του Θεού και η πίστη σβήνουν. Το θέλημα του Θεού μετατρέπεται σε «πρόβλημα», σε «μπέρδεμα», που επιχειρούμε να λύσουμε μόνοι μας, καταλήγοντας συχνά σε μεγαλύτερα αδιέξοδα.
«Ο φόβος τού ανθρώπου στήνει παγίδα· ενώ, αυτός που εμπιστεύεται στον Κύριο,
θα είναι σε ασφάλεια». Παροιμίες 29:5.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου