Ξέρει ο Θεός γιατί πρέπει να περιμένουμε

 

"Και έτσι, προσμένοντας με υπομονή, απήλαυσε την υπόσχεση".Εβραίους 6:15.

Ο Αβραάμ ήταν 75 χρονών όταν ο Θεός τού υποσχέθηκε ότι θα τον έκανε «πατέρα πλήθους εθνών» (Γένεση 17:4). Εντούτοις, χρειάστηκε να περιμένει 24χρόνια πριν δει αυτή την υπόσχεση να πραγματοποιείται. Εσάς, σας έχει συμβεί να έχετε προσευχηθεί για κάποιο θέμα, ίσως για χρόνια πολλά, περιμένοντας ο Θεός να απαντήσει, αλλά αυτό που φαίνεται ο Θεός να σας λέει με τη σιωπή Του είναι: «Περίμενε».  Εσείς, όμως, θεωρείτε ότι δεν χρειάζεται να περιμένετε, ή, τέλος πάντων, ότι έχετε ήδη περιμένει πάρα πολύ.

Αν κάποιος επιθυμεί να περπατήσει μαζί τον Θεό, θα πρέπει να μάθει κάποια στιγμή να περιμένει και να υπομένει. Θα πρέπει να είναι καρτερικός και ταπεινός. Η υπομονή και η ταπείνωση μαθαίνονται όταν μένουμε κάτω από ένα βάρος, μια ανάγκη, ένα αδιέξοδο.

Ο Ιάκωβος γράφει στην επιστολή του ότι «η δοκιμασία τής πίστης σας εργάζεται υπομονή· η δε υπομονή ας έχει τέλειο έργο, για να είστε τέλειοι και ολόκληροι, χωρίς να είστε σε τίποτε ελλιπείς» (Ιάκωβος 1:3-4). Λοιπόν, αποτελεί ένα είδος δοκιμασίας της πίστης αλλά και κατεργασίας της να περιμένουμε. Είναι καθώς περιμένουμε την εξέλιξη των σχεδίων και των χρόνων του Θεού που μαθαίνουμε υπομονή. Σ’ αυτές τις συνθήκες καλλιεργείται μέσα μας η ωριμότητα, η διάκριση, η ταπεινότητα, ο δυνατός χαρακτήρας. Όχι ότι δεν μπορεί να γίνουν λάθη καθώς περιμένουμε. Ούτε ότι δεν υπάρχουν φορές που ρέπουμε στην απογοήτευση ή την γκρίνια. Αυτό όμως δεν επηρεάζει τον Θεό. Οι ικεσίες μας και ο εκνευρισμός μας δεν θα επιταχύνουν τα σχέδια Του. Το πολύ-πολύ να μας κουράσουν, εφόσον  ο Θεός ενεργεί πάντα σύμφωνα με το δικό Του πλάνο και όχι με το δικό μας.

Αναμονή δεν σημαίνει σπατάλη του χρόνου μας προσπαθώντας να πάρουμε αυτό που επιθυμούμε. Η αναμονή δεν πρέπει να γίνει δικαιολογία για να κάνουμε ό,τι  θέλουμε ή για να μην επωμιστούμε τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες μας. Καθώς περιμένουμε, όχι μόνο η υπομονή μας αυξάνει, αλλά και η πίστη μας ριζώνει βαθύτερα. Γινόμαστε δυνατότεροι, σοφότεροι και πιο υπάκουοι στις εντολές του Θεού. Τελικά, όλα αυτά τα οποία ο Θεός εργάζεται μέσα μας καθώς Τον περιμένουμε, αξίζουν πολύ, μα πολύ περισσότερο από το όποιο αντικείμενο της αναμονής μας.