Η κάθε γενεά έχει ν’ αντιμετωπίσει τις δικές της προκλήσεις, έχει να φέρεις σε πέρας τις δικές της αποστολές και να εκπληρώσει τα σχέδια του Θεού στη γη. Η κάθε γενιά οφείλει, συνεπώς, να πάει το έργο της βασιλείας του Θεού πιο μακρά και να γίνει μια ευλογία στον κόσμο.
Πώς μπορεί όμως μια νέα γενεά όχι απλά να κάνει πράγματα για να συνεχίσει ένα έργο, αλλά να είναι μια ευλογημένη γενεά που θα πειραματίζεται τη δύναμη του Θεού στη ζωή της, στο περιβάλλον της εκκλησίας και στην έξω αποστολή της;
Όλα αυτά δεν είναι αυτονόητα. Η γενεά που σηκώθηκε μετά τον θάνατο του Ιησού του Ναυή και των πρεσβυτέρων που επέζησαν μετά απ’ αυτόν γνώριζε από λίγο έως καθόλου (παρεκτός εξαιρέσεων) τον Κύριο και τα έργα που Αυτός είχε κάνει για τις οικογένειες και τον λαό τους. Είχαν πάψει να αγαπούν τον Θεό και να Τον υπακούν ως τον μόνο αληθινό Θεό που άξιζε λατρεία. Είχαν ξεχάσει να είναι ευγνώμονες για τις ευλογίες που απολάμβαναν. Φαίνεται είχαν πάψει να διδάσκουν επιμελώς τα παιδιά τους τον Λόγο του Θεού με όλες του τις αλήθειες. Αναμφίβολα, είχαν αρχίσει να συμβιβάζονται με τα είδωλα των «γειτόνων» τους, να δείχνουν επιείκεια που έφτανε μέχρι την αποδοχή σε ειδωλολατρικές συμπεριφορές. Στο τέλος, οι ψεύτικοι θεοί των γύρω εθνών και οι πρακτικές τους -θρησκευτικές και μη-, μόλυναν τον λαό του Θεού που έπρεπε να είχε μείνει ξεχωρισμένος και διαφορετικός.
Αν μια γενεά αποτυγχάνει να φέρει εις πέρας την αποστολή της και αδυνατεί να είναι κανάλι ευλογίας εντός εκκλησίας και στον κόσμο, το πιο πιθανό είναι ότι έχει αμελήσει τη σοβαρή μελέτη του Λόγου του Θεού. Πολύ χειρότερα, έχει πάψει να τον σέβεται ως αληθινό λόγο Θεού. Έχει πάψει να τον υπακούει και προσαρμόζει κάθε φορά τον Λόγο στις ανάγκες και στις επιθυμίες της μάλλον παρά συμμορφώνει την άτακτη ζωή της με τον Λόγο του Θεού. Εκεί που ο Θεός δουλεύει πραγματικά, εκεί που η ζωή των ανθρώπων επηρεάζει, είναι εκεί που ο Λόγος του Θεού αντιμετωπίζεται με αλήθεια, σεβασμό και υπακοή. Είναι όταν ο ζωντανός λόγος του Θεού μεταμορφώνει ανθρώπους και συμπεριφορές, δηλαδή, όταν αλλάζει εμάς, τις επιθυμίες και τις σκέψεις μας, που μπορούμε να γίνουμε ευλογημένη γενεά που μεταμορφώνει τον κόσμο και δεν μεταμορφώνεται τελικά απ’ αυτόν, σύμφωνα με τις πρακτικές και τις επιθυμίες του.
«Και ο λαός λάτρευσε τον Κύριο όλες τις ημέρες τού Ιησού, και όλες τις ημέρες των πρεσβυτέρων, που επέζησαν μετά τον Ιησού, και είχαν δει όλα τα μεγάλα έργα τού Κυρίου, όσα έκανε για τον Ισραήλ […] και σηκώθηκε μια άλλη γενεά ύστερα απ' αυτούς, που δεν γνώρισε τον Κύριο ούτε τα έργα που έκανε για τον Ισραήλ. Και οι γιοι Ισραήλ έπραξαν πονηρά μπροστά στον Κύριο, και λάτρευσαν τους Βααλείμ· και εγκατέλειψαν τον Κύριο τον Θεό των πατέρων τους …» Κριτές 2:7, 11-12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου