"Αν, λοιπόν, υπάρχει κάποια παρηγορία εν Χριστώ ή κάποια παραίνεση αγάπης ή κάποια κοινωνία τού Πνεύματος ή κάποια σπλάχνα και οικτιρμοί, κάντε πλήρη τη χαρά μου, να φρονείτε το ίδιο, έχοντας την ίδια αγάπη, να είστε ομόψυχοι, και ομόφρονες". Φιληππησίους 2:1-2.
Η ιστορία που ακολουθεί δείχνει πόσο απλά μπορεί να σκέφτονται τα παιδιά, τουλάχιστον πολλά απ' αυτά αν όχι όλα! Πρόκειται για την ιστορία ενός αγοριού, του Jamie, ο οποίος έκανε προσπάθειες ώστε να του δώσουν έναν ρόλο σε κάποια θεατρική παράσταση στο σχολείο. Η μητέρα του ήξερε μόνο πόσο πολύ το παιδί της επιθυμούσε να πάρει μέρος, αλλά επίσης είχε τον φόβο ότι μπορεί να μην τον επιλέξουν τελικά. Το μοίρασμα των ρόλων έγινε και στο σχόλασμα το αγόρι βγήκε τρέχοντας, γεμάτο χαρά, να συναντήσει τη μητέρα του."Μαμά, για μάντεψε, της είπε. Με επέλεξαν για να ενθαρρύνω και να χειροκροτώ".
Δεν ξέρω αν θα έλεγα το ίδιο ή θα κατέβαζα το κεφάλι με απογοήτευση. Μπορώ, όμως, να πω τι μεγάλη σημασία παίζει η ενθάρρυνση και η παρηγοριά, αν και υποτιμούμε αυτήν την "διακονία". Μπορώ να σας το πω από δική μου πείρα, γιατί ο Θεός έχει βάλει στην εκκλησία του τέτοιους ανθρώπους, που με έχουν στηρίξει, ενθαρρύνει και έχουν τονώσει το ηθικό μου άπειρες φορές. Τα καλά τους λόγια, το εγκάρδιο χαμόγελό τους, κάποιο κομπλιμέντο τους, το χέρι τους που με σφίγγει με αγάπη και η καρδιά τους που δεν είναι "τσιγκούνα" στην έκφραση των συναισθημάτων τους, όλα αυτά ήταν και είναι ανεκτίμητα για να συνεχίσω.
Όλοι έχουμε ανάγκη από ενθάρρυνση και επιβεβαίωση. Όχι φυσικά για να κολακεύσουμε ένα πληθωρικό εγώ, αλλά γιατί νιώθουμε συχνά απογοητευμένοι από τη θέση μας ή τη ζωή μας. Ο Βαρνάβας ήταν ένας γιος παρηγοριάς. Ήταν εκείνος που διακόνησε τον Παύλο στο ξεκίνημα της ζωής του και έγινε γι' αυτόν μια ευλογία.Ο Βαρνάβας βοήθησε τον Παύλο να συνεχίσει και να πάει μακρύτερα. Τον εκτίμησε και τον στήριξε σε μια εποχή που κανείς δεν τον εμπιστευόταν. Παίρνοντας τον απλό αυτό ρόλο υπηρέτησε ουσιαστικά τον Κύριο Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου