"Εγώ είμαι του αγαπητού μου, και ο αγαπητός μου είναι δικός μου..." Άσμα 6:3.
Όταν θέλω να φέρω ένα εντελώς αταίριαστο ζευγάρι στο νου μου, τότε θυμάμαι τον παππού και τη γιαγιά μου. Και όταν θέλω να φέρω ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι στο νου μου, τότε πάλι θυμάμαι τον παππού και τη γιαγιά μου!
Δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί ο ένας αγαπούσε τόσο πολύ τον άλλον μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Ως εγγόνια τούς πειράζαμε συνέχεια, γιατί το ζευγάρι μάς φαινόταν πράγματι αταίριαστο. Ο παππούς ήταν ψηλός και όμορφος, η γιαγιά κοντή και μέτρια. Ο παππούς ήταν ήρεμος και οι κινήσεις του ήταν αργές και μελετημένες, αν και συχνά γεμάτες από αφελέστατη καλοσύνη. Η γιαγιά ήταν πληθωρική, δυνατή προσωπικότητα και κανείς δεν μπορούσε εύκολα να την κοροϊδέψει. Δεν συνεχίζω στα ενδιαφέροντα, νομίζω ότι εκτός από την αγάπη για τις εκδρομές και την παρέα με φίλους, δεν πρέπει να είχαν και πολλά κοινά.
Ένα από τα πράγματα που κατάλαβα βλέποντάς τους είναι ότι μπορεί να αγαπάς πολύ κάποιον και να έχεις μια ευτυχισμένη οικογένεια μαζί του χωρίς να μοιράζεσαι απόλυτα τα γούστα του. Μπορεί να μην μπορείς να καταλάβεις γιατί ο σύντροφός σου διαβάζει με τις ώρες ή γιατί παρακολουθεί με προσήλωση τους αγώνες στίβου ή ποδοσφαίρου. Μπορεί να μην μπορείς, επίσης, να καταλάβεις γιατί η σύζυγός σου ασχολείται με τη ζαχαροπλαστική ή πηγαίνει με τις φίλες της συχνά στα μαγαζιά. Μπορείς, όμως, να τα σεβαστείς και κυρίως μπορείς να δώσεις στον άλλον τη χαρά να είναι ο εαυτός του. Μπορεί να του δώσεις την αυτονομία που χρειάζεται καθώς η γνήσια αγάπη σου δεν έχει σκοπό να τον καταπνίξει ή να τον κάνει υποχείριο των αναγκών σου, αλλά να τον κάνει ευτυχισμένο.
Όταν και οι δύο έχουν μια τέτοια στάση, που δεν ρέπει στα άκρα και στην κατάχρηση της καλοσύνης του άλλου, και κυρίως όταν ο στόχος τους βγαίνει από τον εαυτό τους και στρέφεται πρώτα στον Κύριο και ύστερα στην οικοδόμηση μιας όμορφης σχέσης με αγάπη και σεβασμό, τότε μάλλον και τα πιο αταίριαστα ζευγάρια γίνονται ταιριαστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου