Σχέδια πολύ ανώτερα από τα δικά μας

"Έτσι έκανε σε μένα ο Κύριος κατά τις ημέρες που επέβλεψε να αφαιρέσει το όνειδός μου ανάμεσα στους ανθρώπους". Λουκάς 1:25.

Είναι άσκημο να αισθάνεσαι αποτυχία και να είσαι πάντα o looser! Να νιώθεις ντροπή που δεν κατάφερες κάποια πράγματα ή που κάποιος τομέας της ζωής σου δεν "πάει καθόλου καλά". Δεν πέρασες στη σχολή που ήθελες; Δεν έχεις κάνει οικογένεια ακόμη; Σε απέρριψαν και προτίμησαν κάποιον άλλο για σύζυγο; Δεν πήρες τη θέση που περίμενες και ήταν άλλος ο τυχερός; Όλα αυτά "καταχωρούνται" μέσα μας ως αποτυχίες και δημιουργούν μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και απογοήτευση.

Τι γίνεται, όμως, αν κάποια στιγμή ο Θεός απαντήσει στις προσευχές μας, καλύψει κάποιες ανάγκες μας και μας χαρίσει αυτά που δεν ελπίζαμε ποτέ ότι θα λαμβάναμε; Αισθανόμαστε "αποκαταστημένοι" μπροστά στα μάτια των άλλων και "δικαιωμένοι"; Μήπως είμαστε τελικά "οι νικητές"; Πιθανόν να είναι έτσι για κάποιους, και το αίσθημα της ικανοποίησης να  τους αρκεί. Αλλά δεν είναι έτσι ουσιαστικά, γιατί ο Θεός έχει πάντα σχέδια πολύ ανώτερα από τα δικά μας.

Η Ελισάβετ, στα γεράματά της, από στείρα βρέθηκε με παιδί στην αγκαλιά της. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν μια απάντηση στις προσευχές της και ένα ανέλπιστο δώρο στη ζωή της. Πρακτικά, ο κύκλος γι' αυτήν είχε κλείσει: είχε γίνει μητέρα και κάποια στόματα είχαν πάψει να την κοροϊδεύουν. Για τον Θεό, ο κύκλος άνοιγε με την διακονία και το σπουδαίο έργο που έμελλε να παίξει ο Ιωάννης. Για τον Κύριο, αυτό το παιδί ήταν κάτι παραπάνω από την εξάλειψη του "ονείδους" της στείρας.

Τα σχέδια του Θεού για τη ζωή μας δεν περιορίζονται μόνο γύρω από εμάς και τον στενό ορίζοντα των επιθυμιών και των αναγκών μας. Ο Θεός βλέπει μακρύτερα και έχει σχέδια που σκοπό έχουν να υπηρετήσουν τη δόξα Του και που θα μας κάνουν κοινωνούς Της. Μακάρι η θεώρηση της ζωής μας να έχει την ίδια πλατιά ματιά του Κυρίου και να περιλαμβάνει πάντα τη βασιλεία Του.