"Όμως, το στερεό θεμέλιο του Θεού μένει, έχοντας τούτη τη σφραγίδα: Ο Κύριος γνωρίζει αυτούς που είναι δικοί του· και: Ας απομακρυνθεί από την αδικία καθένας που ονομάζει το όνομα του Χριστού". Α' Τιμόθεον 2:19.
"Είμαι πολύ καλά γνωστός στον ουρανό, στη γη και στην κόλαση". Με αυτά τα λόγια άρχισε ο Λούθηρος τη "διαθήκη" του λίγο πριν το θάνατό του. Κανείς δεν θα μπορούσε να αμφιβάλλει για την αλήθεια των λόγων του. Ο Λούθηρος έδωσε τη δική του μάχη στη δική του εποχή, αυτή που η χριστιανική συνείδησή του τού υπέδειξε και το Άγιο Πνεύμα τού ενέπνευσε καθώς διάβαζε την Αγία Γραφή.
Και εμείς σήμερα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, θα ήθελε να είναι γνωστός και σπουδαίος. Ωστόσο, για όλους εκείνους που αγαπούν τον Θεό και Τον ακολουθούν, η έννοια της "διασημότητας" έχει εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο, τόσο στη γη όσο και στον ουρανό.
Είσαι γνωστός - σε όποιο βαθμό - στο περιβάλλον σου και για ποιους λόγους; Γιατί οι άνθρωποι σε ξέρουν, ή θα ήθελες να σε ξέρουν, και θα επιθυμούσες να μιλούν για σένα;
Είσαι γνωστός στον ουρανό; Ο Θεός σε θεωρεί δικό Του; Έχεις προσφέρει κάτι ως ανταπόδοση ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας στον Κύριο για ό,τι Εκείνος πλούσια σου χάρισε πρώτος; Για την αγάπη και την αιώνια θυσία του Χριστού. Για την καθημερινή υπομονή και ενίσχυσή Του. Για τις όποιες ευεργεσίες Του.
Μήπως είσαι γνωστός και στην κόλαση; Γνωρίζει ο εχθρός ό,τι ανήκεις σε άλλο Κύριο; Σε έχει συναντήσει στο δρόμο του να του "χαλάς" τα σχέδια με την αφιέρωσή σου στον Θεό, την υπομονή σου, την ευχαριστία σου, την προσευχή σου, τη μαρτυρία σου;
Μακάρι ένα τέτοιο ενδιαφέρον "διασημότητας" να κυριαρχεί όλους εκείνους τους χριστιανούς που επέλεξαν να αρέσουν πρώτα στον Κύριο και έπειτα στους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου