Tristis

"Και καθώς αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός τούς παρέδωσε σε αδόκιμον νου, ώστε να κάνουν εκείνα που δεν πρέπει· επειδή, είναι γεμάτοι από κάθε αδικία [...] υβριστές, υπερήφανοι [...] χωρίς σύνεση, παραβάτες συμφωνιών, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, ανελεήμονες..." Ρωμαίους 1:28-31.

 Μοιάζει σαν τραγική προφητεία, που αποδείχτηκε  γρήγορα αληθινή για τη γαλλική πραγματικότητα, το άρθρο μιας γαλλικής εφημερίδας στις 1/1/2015 που είχε τίτλο: "Και αν ζούσαμε μια ιστορική χρονιά;", υπενθυμίζοντας ότι το έτος '15 σε κάθε γύρισμα του αιώνα αποδείχτηκε αρκετές φορές τραγικό για τη Γαλλική ιστορία.  Η χώρα του Ορθού Λόγου, του Διαφωτισμού και της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη έμελλε να βρεθεί θύμα, από τη μία πλευρά, των ίδιων της των ιδεών - τις οποίες αφενός καταπάτησε και αφετέρου τράβηξε στα άκρα - και από την άλλη πλευρά, ενός απάνθρωπου θρησκευτικού μένους, εκφρασμένου μέσα  από παρανοϊκά τρομοκρατικά χτυπήματα, που τις περισσότερες φορές συγκαλύπτουν, κάτω από τον μανδύα της θρησκευτικότητας και του δήθεν φανατισμού, μια πληθώρα πολιτικό-οικονομικών και κοινωνικών συγκρούσεων.

Λύπη και αποτροπιασμός πλημμυρίζει την καρδιά κάθε νοήμονα ανθρώπου γι' αυτά τα τραγικά γεγονότα που συγκλόνισαν όλους μας. Λύπη για τους ανθρώπους που χάθηκαν και από τις δύο πλευρές, φτωχοί δέσμιοι των ίδιων των ιδανικών τους. Ουσιαστικά, μοιραία θύματα του "αδόκιμου νου" που χαρακτηρίζει μια αμαρτωλή ανθρωπότητα που απέρριψε τον Θεό και όρθωσε το ανάστημα του μεγαλείου της "ηθικής και καλής φύσης του ανθρώπου" και της απεριόριστης δυνατότητας βελτίωσης και προόδου του.

Το έμβλημα της Γαλλικής Επανάστασης: "Ελευθερία- Ισότητα- Αδελφοσύνη" καταπατήθηκε από κάποιους που θεώρησαν ότι η ελευθερία της έκφρασης και του τύπου, αν και νόμιμη, μπορεί, σύμφωνα με τις απόψεις του δικηγόρου της εφημερίδας, ακόμη και να "βλασφημεί" σε κάποιες περιπτώσεις κατά το πρότυπο του διαφωτιστή Βολταίρου. Το δικαίωμα του να μπορεί να "βλασφημεί" κανείς - πολιτικές, ιδεολογίες, θρησκείες -  δεν είναι ηθικό! Παράγει μίση και δημιουργεί συγκρούσεις μεταξύ των ατόμων που τις ασπάζονται, ενώ την ίδια ώρα επαγγέλλεται την ανεκτικότητα και τον σεβασμό της προσωπικότητας του ατόμου!

Τα ιδεώδη που ενέπνευσαν τους Γάλλους διαφωτιστές, που έκαναν την Ευρώπη λίκνο του πνεύματος και του πολιτισμού για τις άλλες "βάρβαρες" και "οπισθοδρομικές", ας υποθέσουμε, χώρες και  που καθοδηγούν ακόμη και σήμερα τα όνειρα των ανθρώπων για μια κοινωνία που μάχεται τις όποιες ανισότητες, τις διακρίσεις και τους φανατισμούς, αποδείχτηκε ότι έκρυβαν το κεντρί της αμαρτίας μας, που δεν λέει να βγει από μέσα μας, όσο μεγάλα και εξευγενισμένα κι αν είναι τα ιδανικά μας. Στην άλλη πλευρά της ανθρώπινης τραγωδίας, μια άλλου τύπου βαρβαρότητα καταπιέζει και σκοτώνει.

Charlie ou pas Charlie, δεν είναι το σημαντικότερο θέμα. Αυτό που με κάνει να συμμετέχω σ' αυτό τον ανθρώπινο πόνο, είναι ότι ανήκω και εγώ σε αυτή την αμαρτωλή και με "αδόκιμο νου" ανθρωπότητα και έχω την ίδια φύση, με τη διαφορά ότι η αλήθεια του Χριστού με ελευθέρωσε από αυτή την τραγική μοίρα.