" Επειδή, ποιος σε ξεχωρίζει από τον άλλον; Και τι έχεις που δεν το πήρες; Αν, όμως, πραγματικά το πήρες, γιατί καυχάσαι σαν να μη το πήρες; ". Α' Κορινθίους 4:7.
Όταν ήμουν στο σχολείο, δεν θα με κατάτασσε ποτέ κανείς στις όμορφες πιστεύω. Ήμουν απλά ένα συμπαθητικό κορίτσι. Δεν ήμουν ούτε από τις πρώτες, αν και ήμουν καλή μαθήτρια. Εντούτοις, ήμουν από εκείνους που έβγαζαν το φίδι από την τρύπα, μεσολαβούσαν στους διευθυντές και έτρεχαν να βοηθήσουν καταστάσεις και ανθρώπους.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν είχα και άλλα χαρίσματα, λίγο πιο εντυπωσιακά, ας πούμε, αλλά φαίνεται ότι δεν χρειαζόταν να τα έχω, γιατί διαφορετικά ο Θεός θα μου τα είχε δώσει. Στην πορεία, συνειδητοποίησα ότι ήταν τελικά αυτά τα χαρίσματα που χρειάστηκα για μένα και το περιβάλλον μου.
Εσύ μπορεί να έχεις διαφορετικά χαρίσματα. Πιθανόν να μη σου αρέσουν όλα, ή να ήθελες μερικά ακόμη. Σε όλους συμβαίνει αυτό! Σκέψου, όμως, ότι τα χαρίσματα που έχεις, είναι αυτά που ο Θεός σού έδωσε, και ξέρει ότι αυτόν "τον εξοπλισμό" θα τον χρειαστείς στη ζωή σου, για τον εαυτό σου και τους άλλους. Και αν έχεις προικοδοτηθεί με πολλά φυσικά και διανοητικά χαρίσματα, η ευθύνη είναι μεγαλύτερη.
Πρακτικά, είμαστε διαφορετικές προσωπικότητες και έχουμε λάβει διαφορετικά δώρα από τον Θεό. Όμως όπως κι αν είμαστε, κανείς μας δεν αξίζει ό,τι λαμβάνει, υπό την έννοια της προσωπικής ηθικής αξίας. Συνεπώς, όταν γεννιόμαστε, δεν παίρνουμε ό,τι παίρνουμε γιατί έχουμε κάποια ηθική ανωτερότητα σε σχέση με άλλα άτομα. Η κατανομή των χαρισμάτων μας είναι απόρροια της σοφίας και της αγάπης του Θεού.
Πρακτικά, είμαστε διαφορετικές προσωπικότητες και έχουμε λάβει διαφορετικά δώρα από τον Θεό. Όμως όπως κι αν είμαστε, κανείς μας δεν αξίζει ό,τι λαμβάνει, υπό την έννοια της προσωπικής ηθικής αξίας. Συνεπώς, όταν γεννιόμαστε, δεν παίρνουμε ό,τι παίρνουμε γιατί έχουμε κάποια ηθική ανωτερότητα σε σχέση με άλλα άτομα. Η κατανομή των χαρισμάτων μας είναι απόρροια της σοφίας και της αγάπης του Θεού.
Γι' αυτό, δεν έχουν νόημα οι συγκρίσεις και τα παράπονα. Και δυστυχώς, αυτά πάνε μαζί. Από τη μία, καυχιόμαστε γι' αυτό που εμείς έχουμε, και από την άλλη, παραπονιόμαστε για ό,τι δεν έχουμε. Και, όμως, τίποτα απ' αυτά δεν είναι δικό μας και κανείς μας δεν μπορεί να καυχηθεί για τίποτα.
Αν κάτι έχει σημασία, είναι το εξής: " [...] εκείνο που ζητείται ανάμεσα στους οικονόμους είναι κάθε ένας να βρεθεί πιστός " (Α' Κορινθίους 4:2). Ο Θεός δεν θα μας ανταμείψει για τα χαρίσματά μας, γιατί είναι όλα δικά Του. Ωστόσο, θα μας ανταμείψει για ό,τι κάναμε μ' αυτά που Εκείνος μάς έδωσε. Αν Τον υπακούσαμε και συμμορφωθήκαμε με τους δικούς Του όρους. Αν καλλιεργήσαμε σωστά τα τάλαντά μας για τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Αυτά που πήραμε είναι ένα "κεφάλαιο" που πρέπει να εξαργυρωθεί για τη δόξα του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου