Μέσα στη ρουτίνα μας

" Κι αυτή, καθώς έφτασε εκείνη την ίδια ώρα, δοξολογούσε τον Κύριο, και μιλούσε γι' αυτόν σε όλους εκείνους που πρόσμεναν λύτρωση στην Ιερουσαλήμ ". Λουκάς 2:30.

Οι περισσότεροι χριστιανοί θεωρούμε ότι ο Θεός μάς μιλάει όταν ανοίγουμε την Αγία Γραφή για να διαβάσουμε, όταν ησυχάζουμε στην προσευχή και όταν πηγαίνουμε στην εκκλησία. Όμως είναι εκπληκτικό όταν βλέπουμε ότι ο Θεός δεν αρκείται μόνο σε τέτοια συγκεκριμένα "ραντεβού" προκειμένου να μας υπενθυμίσει κάτι,  να μας διδάξει, ή να μας δώσει οδηγίες και απαντήσεις πάνω σε ζητήματα που μας απασχολούν.

Φαντάζομαι δεν είναι λίγοι οι χριστιανοί που έκλεισαν τη Βίβλο τους χωρίς να έχουν καταλάβει εκείνη τη στιγμή κάποια αλήθεια της, ή που ολοκλήρωσαν την προσευχή τους χωρίς να έχουν πάρει αυτό που θα ήθελαν από την επικοινωνία τους με τον Θεό. Αλλά τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι ο Θεός δεν ήταν παρών τη συγκεκριμένη στιγμή. Ούτε ότι ο Θεός αδιαφόρησε και δεν  έδωσε την πνευματική μας ανάγκη όταν Τον πλησιάσαμε. 

Αυτό που είναι θαυμαστό στη σχέση μας με τον Κύριο, είναι ότι ο Θεός διατηρεί  πάντα έναν δικό Του μοναδικό και απρόσμενο τρόπο για να μας μιλήσει. Μπορεί να έχουμε περάσει ώρα στην προσευχή και η απάντησή Του να διασχίσει το μυαλό μας την ώρα που οδηγούμε. Μπορεί να αναρωτιόμαστε πώς να χειριστούμε κάποιο θέμα μας και να φωτίσει το μυαλό μας μια λύση την ώρα  που βάζουμε τάξη στο σπίτι. Μπορεί να κατανοήσουμε κάποια αλήθεια του Θεού που έχει σχέση με την πνευματική μας πορεία την ώρα που δεν μας παίρνει ύπνος και αναρωτιόμαστε γιατί.

Ο Θεός μάς μιλάει μέσα στη ρουτίνα μας, αλλά και όταν βρίσκουμε μια ήσυχη ώρα να Τον συναντήσουμε. Ο Κύριος έρχεται σε μας όταν αποσυρόμαστε λίγο μόνοι στην παρουσία Του, αλλά και καθώς κάνουμε τις τετριμμένες δουλειές μας στην κάθε μας μέρα. Θυμηθείτε τα παραδείγματα της Μαρίας, της μητέρας του Χριστού, όταν ο άγγελος της ανάγγειλε την αποστολή της, και της Άννας της προφήτισσας, όταν πηγαίνοντας από συνήθεια στο ναό είδε τον Μεσσία. Θυμηθείτε τον Ζαχαρία, που έλαβε το μήνυμα της γέννησης του γιου του, του Ιωάννη, ενώ λειτουργούσε στον ναό, και του μικρού Σαμουήλ, που άκουσε τον Θεό να τον καλεί τη νύχτα. Όλοι ζούσαν την απλή καθημερινότητά τους, χωρίς να περιμένουν κάτι το εξαιρετικό να ακούσουν.

Μπορεί έτσι απλά και σήμερα ο Θεός να έχει κάτι να μας πει. Κάτι που το θεωρεί σημαντικό και θέλει να το μοιραστεί μαζί μας. Κάτι που είναι χρήσιμο για την πρόοδό μας. Ή, τέλος, κάτι που περιμένουμε και έχουμε ανάγκη.