Δοκιμασία και απελευθέρωση

" Ο Κύριος ελευθερώνει τούς δεσμίους " (Ψαλμός 146:7). 

Υπάρχουν φορές που οι θλίψεις, οι δυσκολίες, οι φόβοι και οι απειλές που συναντάμε στη ζωή παίρνουν ανεξέλεγκτη μορφή. Σαν να έχουν ξεφύγει τα πράγματα από τον έλεγχο του Θεού, ή για να το θέσουμε καλύτερα, σαν ο Κύριος να μην ενδιαφέρεται να σταματήσει μία δραματική πορεία που έχουν πάρει τα γεγονότα. 

Ο Δαβίδ είχε τέτοιες εμπειρίες, και μια κορύφωση της αγωνίας του βρίσκουμε στο συγκεκριμένο ψαλμό-προσευχή. Κρυμμένος στο σπήλαιο για να σωθεί από το κυνηγητό του Σαούλ και των αντρών του, βρέθηκε τελικά παγιδευμένος εκεί μέσα. Οι πιθανότητες να γλιτώσει ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες ο Δαβίδ έκραξε στον Θεό, μοιραζόμενος μαζί Του τη θλίψη του. Αν και κάθε καταφύγιο χάθηκε για κείνον και  δεν υπήρχε κανένας που να αναζητάει την ψυχή του  (Ψαλμός 142:4), ο Θεός δεν είχε πάψει να είναι  η καταφυγή του και η μερίδα του στη γη (Ψαλμός 142: 5). Ο Θεός ήταν στην αρχή της θλίψης του αλλά ήταν και Εκείνος που έγραψε το τέλος της.

Αν ο Θεός κράτησε την προσευχή του Δαβίδ, είναι γιατί το μήνυμά της αφορά κάποιους ακόμη και σήμερα. Αυτή η ιστορία μπορεί να είναι και δική μας. Μπορεί να μην κρυβόμαστε σε μια σπηλιά για να γλιτώσουμε τη ζωή μας, αλλά μπορεί να νιώθουμε την ίδια αφόρητη πίεση, την ίδια συνεχή ανασφάλεια, την αγωνία, την ανάγκη. Μπορεί παρόμοιες ασταθείς και αποκαρδιωτικές συνθήκες να κινδυνεύουν να μας κλονίσουν. 

Τι συμβαίνει όταν ο Θεός κάνει σαν να μη νοιάζεται να σταματήσει όλα αυτά που μας καταποντίζουν; Ποιος είναι ο στόχος μιας τέτοιας "αδιαφορίας"; Ο Δαβίδ είπε: " Όταν το πνεύμα μου ήταν μέσα μου καταθλιμμένο, τότε εσύ γνώρισες τον δρόμο μου " (Ψαλμός 142:3). Κάτι πολύ σπουδαίο έμαθε ο Θεός μέσα απ' αυτές τις συνθήκες για την καρδιά του Δαβίδ. Έμαθε ότι ο Δαβίδ ήταν αυτός που πάντα ήταν : ευθύς, αληθινός και πιστός σ' Αυτόν. Και κάτι πολύ σημαντικό έμαθε και ο Δαβίδ για  τον Θεό. Ο Θεός ήταν Αυτός που πάντα ήταν : ευθύς, δίκαιος, αληθινός και πιστός. Αλλά ήταν και κάτι παραπάνω : ο Θεός ήταν ελευθερωτής! 

" Ο Θεός [...] βγάζει τους δέσμιους σε αφθονία " (Ψαλμός 68:6),  είναι μια διαβεβαίωση που πρέπει να θυμόμαστε όταν περνάμε μέσα από  συνθήκες δοκιμασίας και πειρασμού. Ας μην αφεθούμε στην απογοήτευση, γιατί ο Θεός της δοκιμασίας έχει πάντα μια έκβαση κατά νου όταν Τον περιμένουμε και Τον εμπιστευόμαστε.