Γιατί καταποντίζεται ο χριστιανικός γάμος;

 " Οι γυναίκες, υποτάσσεστε στους άνδρες σας [...] Των οποίων ο στολισμός ας είναι όχι ο εξωτερικός [...] αλλά ο κρυφός άνθρωπος της καρδιάς, κοσμημένος με την αφθαρσία τού πράου και ησύχιου πνεύματος, το οποίο μπροστά στον Θεό είναι πολύτιμο [...] Οι άνδρες, παρόμοια, συνοικείτε με τις γυναίκες σας με φρόνηση, αποδίδοντας τιμή στο γυναικείο γένος ως σε ασθενέστερο σκεύος, και ως σε συγκληρονόμους τής χάρης τής ζωής... " Α' Πέτρου 3: 1, 3-4, 7. 

Αν κάτι προβληματίζει αρκετά είναι η αποτυχία που δοκιμάζει ο χριστιανικός γάμος στις μέρες μας. Όχι για όλους, ευτυχώς. Η έννοια αποτυχία σημαίνει τη μόνιμη έλλειψη ουσιαστικής χαράς, συνεννόησης, συνεργασίας και αγάπης, παρά τις αναπόφευκτες δυσκολίες και τα προβλήματα που γεννά η ζωή. Η έννοια αποτυχία σημαίνει πολύ περισσότερο την ταλαιπωρία, τον βασανισμό και την κακοποίηση που υφίστανται πολλές χριστιανές γυναίκες, και χριστιανοί άντρες ακόμη, μέσα στο γάμο τους. Διαβάζεις δηλώσεις στο διαδίκτυο, ακούς εμπειρίες από χριστιανούς και γεμίζεις απορία. Και οι άνθρωποι που προβαίνουν σε τέτοιες πρακτικές κρατούν ένα ευαγγέλιο στο χέρι, το οποίο υποθετικά πιστεύουν, κηρύττουν και περιμένουν να τους δικαιώσει μια μέρα μπροστά στον θρόνο του Θεού.

Φυσικά, ο κάθε άντρας και γυναίκα που ταλαιπωρεί, ή κακοποιεί  με οποιοδήποτε τρόπο τον σύντροφό του, δεν έχει καταλάβει ένα μεγάλο μέρος του ευαγγελίου. Μπορεί ακόμη να μη θέλει να το καταλάβει, ή να θέλει να το καταλάβει με τον δικό του συγκεκριμένο τρόπο, ώστε να μην αναγκαστεί να παραιτηθεί από τον κακότροπο χαρακτήρα του, τον άρρωστο εγωισμό του και τις παραποιημένες "χριστιανικές" αρχές του. Αυτού του είδους οι "χριστιανοί" σύζυγοι ξέρουν καλά τι οφείλει να κάνει ο σύντροφός τους, ερμηνεύοντας τη Γραφή κατά την κρίση ... και τις ιδιοτροπίες τους.

Η γυναίκα έχει ευθύνες μέσα στο γάμο, όπως την υπακοή και τον στολισμό της, μεταξύ άλλων, μ' εκείνο το πράο και ήσυχο πνεύμα που χαρακτηρίζει, δυστυχώς, τόσο λίγο τις γυναίκες. Οι γυναίκες σήμερα δεν έχουν διάθεση να ασκήσουν σε βάθος το είδος της υπακοής που θέλει ο Θεός. Πολύ περισσότερο από ποτέ, είναι μορφωμένες, οικονομικά παραγωγικές και έχουν πολλές απαιτήσεις. Ξέρουν τι θέλουν, που πατάνε και τι είναι ικανές να κάνουν.  Γεγονός που είναι ευλογία και κατάρα μαζί, αν δεν ξέρουν πώς να τα χρησιμοποιήσουν αυτά για την ευτυχία τους και αν δεν ξέρουν πώς να τα θέσουν στη διάθεση του Θεού, αλλά τα κάνουν όπλα είτε για να καθυποτάξουν τους χριστιανούς συζύγους είτε να τους "ενεργοποιήσουν",  κατά το μοντέλο που έχουν στο μυαλό τους. Επίσης, υπάρχουν γυναίκες που είναι απλά δύστροπες, για να μην πούμε εκδικητικές, και αυτό το πληρώνουν οι σύζυγοί τους.

Αρκετοί χριστιανοί άντρες, από την άλλη, περπατούν στα σύννεφα. Απαιτούν υπακοή και σεβασμό από τη σύζυγο και τα παιδιά τους, χωρίς να είναι ικανοί να εμπνεύσουν ούτε σεβασμό ούτε υπακοή. Απαιτούν αγάπη, χωρίς να μπορούν να καλλιεργήσουν την αγάπη, χωρίς να θέλουν να κουραστούν για να αυξηθεί η αγάπη. Απαιτούν εφαρμογή των βιβλικών αρχών, όταν την ίδια ώρα καταπατούν τον Λόγο τον οποίο επικαλούνται. Και τέλος, υπάρχουν και εδώ δύστροποι και επιθετικοί χαρακτήρες, που δεν θέλουν να αφήσουν τον Θεό να ξεριζώσει τη φυσική δυστροπία τους.

Επιπλέον, κάποιοι χριστιανοί άντρες δεν βλέπουν τη γυναίκα τους ως σκεύος ασθενέστερο. Δεν κατανοούν ότι η γυναικεία φύση είναι πιο ευάλωτη σε προβλήματα ψυχικής υγείας, λόγω των  ορμονών και των βιολογικών φάσεων της ζωής της γυναίκας. Η εγκυμοσύνη, ο τοκετός, η λοχεία,  η εμμηνόπαυση είναι περίοδοι που οι άντρες δεν αντιμετωπίζουν άμεσα. Ακόμη, η γυναίκα καλείται να επωμιστεί ένα σωρό διαφορετικούς ρόλους και να πετύχει σε όλους αυτούς. Μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, κόρη, χριστιανή. Είναι πολύ πιο εύκολο να καταρρεύσει, ιδιαίτερα στις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.

Θα μπορούσε κανείς να γράφει για ώρες. Αλλά δεν είναι ότι υπάρχει έλλειψη γραπτών οδηγιών που αποτυγχάνει κάποιες φορές ο χριστιανικός γάμος. Είναι ότι οι κάποιοι χριστιανοί δεν θέλουν να αλλάξουν. Ή δεν θέλουν να αλλάξουν ριζικά. Το πώς περιμένουν να δικαιωθούν κάποια μέρα ενώπιον του Θεού, αυτό είναι άλλο θέμα. Κλείνοντας, μπορεί κάποιος να παντρεύτηκε λάθος σύζυγο, ή έναν άρρωστο άνθρωπο, ή ακόμη έναν άντρα/γυναίκα με πολύ διαφορετικό χαρακτήρα που τον εξωθεί στα άκρα.  Ίσως σ' αυτήν την περίπτωση, να βοηθούσε να δει κανείς τον άλλον ως συγκληρονόμο της χάρης της ζωής (Α' Πέτρου 3:7), όταν αδυνατεί να τον δει ως πολυαγαπημένο σύντροφο και πολύτιμο φίλο.