"Και καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση· έτσι και ο Χριστός, ο οποίος μια φορά για πάντα προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ' εκείνους που τον προσμένουν για σωτηρία". Εβραίους 9:27.
Πολύ άσκημος τίτλος ο σημερινός για το ξεκίνημα μιας όμορφης μέρας. Ο θάνατος είναι αυτό που κανείς μας δεν θα ήθελε να ξέρει ή να ακούει. Όμως είναι αυτό το αναπόφευκτο γεγονός που όλοι μας θα ζήσουμε.
Κάποτε, ο θάνατος είναι αναμενόμενος και μοιάζει με λύτρωση. Άλλοτε, είναι βίαιος και ξαφνικός, τόσο ξαφνικός που οι άνθρωποι σαστίζουν και δεν ξέρουν τι να πουν. Και είναι τότε που ακούς περισσότερο από ποτέ κάθε λογής ιδέα και φαντασία να γίνεται πρόταση. "Πέταξε ψηλά". "Είναι μαζί με καλή παρέα". "Είναι στη γειτονιά των αγγέλων".
Λίγοι είναι κυνικοί άνθρωποι, ώστε σε μια τέτοια τραγική στιγμή να πουν ευθέως: "Είναι σκόνη, γιατί ένα απόλυτο τίποτα υπάρχει στο επέκεινα". Οι περισσότεροι θέλουν να πιστεύουν ότι κάτι υπάρχει πέρα απ' αυτά που αντιλαμβάνονται με τις αισθήσεις τους. Τελικά, υπάρχει κάτι και αν ναι, τι;
Πιστεύετε ότι υπάρχει άγνοια για το τι υπάρχει μετά τη ζωή; Η πλειοψηφία των ανθρώπων έχουν ακούσει λέξεις όπως παράδεισος και κόλαση και ξέρουν να κάνουν τη διάκριση. Τότε, γιατί τις ξεχνούν; Ο άνθρωπος προτιμά να φτιάχνει μια δική του πραγματικότητα για τη ζωή μετά τον θάνατο και να την ντύνει με ό,τι δεν τον πονάει, δεν τον απογοητεύει και δεν του δίνει την αίσθηση ότι είναι εκτεθειμένος μπροστά σε κάποιον Θεό, στον οποίο θα δώσει λόγο για το πώς έζησε τη ζωή του. Αυτό είναι εύκολο, διαφορετικά θα πρέπει να μετανοήσει και να ζήσει μια νέα ζωή σύμφωνα με τις αλήθειες του ευαγγελίου και τις αρχές του Χριστού "ο οποίος πρόκειται να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς" (Β' Τιμόθεον 4:1).
Ωστόσο, υπάρχει κάτι πολύ σκληρό και απίστευτα θλιβερό για τον άνθρωπο εκείνο που παραμένει αμετανόητος ή που επιλέγει να φτιάχνει δικές του εξιδανικευμένες πραγματικότητες για ό,τι έπεται μετά την αναχώρηση από τη ζωή. Ο Θεός λέει δια στόματος του Απόστολου Παύλου ότι αν το ευαγγέλιο είναι "σκεπασμένο", δηλαδή, μη κατανοητό και αποδεκτό από τους ανθρώπους "είναι σκεπασμένο σ' αυτούς που χάνονται· στους οποίους, καθώς είναι άπιστοι, ο θεός τούτου τού κόσμου τύφλωσε τον νου, για να μη λάμψει επάνω σ' αυτούς ο φωτισμός τού ευαγγελίου τής δόξας τού Χριστού ..." (Β΄ Κορινθίους 4:3).
Δεν είναι σκληρό να τυφλώνεται κανείς από τη δική του απιστία; Δεν είναι θλιβερό να μη λάμψει το φως του Χριστού πάνω σε ανθρώπους για τους οποίους η σωτηρία εξασφαλίστηκε χάρη στη θυσία του Χριστού; Είναι σκληρό και θλιβερό μαζί να κλείνει κανείς την πόρτα του ουρανού με το δικό του χέρι και μετά να πιστεύει σε ψεύτικες ιστορίες που ο εχθρός τού ψιθυρίζει, πέφτοντας για άλλη μια φορά στην παγίδα του. Ιδιαίτερα όταν ο Χριστός έχει ήδη πληρώσει για τις αμαρτίες του και έχει ανοίξει δρόμο επιστροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου