Πρέπει να με πας, Εσύ...

" Ο Κύριος είναι ο ποιμένας μου [...] ". Ψαλμός 23:1. 

Έχετε νιώσει ποτέ πολύ αδύναμος και χαμένος μέσα σας αλλά και μέσα στον κόσμο που ζείτε; Έχετε βιώσει ένα εσωτερικό χάος στο να βρείτε ανάπαυση, ησυχία και οδό που να σας οδηγεί σ' ένα σταθερό επιθυμητό λιμάνι, ασφαλές και απάνεμο;

Ναι, μάλλον το ξέρετε αυτό το συναίσθημα. Και εγώ το ξέρω και όποτε το ξαναβιώνω, αφήνομαι λέγοντας:

Πρέπει να με πας...

Γιατί δεν μπορώ να πάω μόνη μου στον προορισμό μου, να ζήσω το θέλημά Σου.

Πρέπει να με πας...

Γιατί δεν ξέρω το σωστό δρόμο. Ποιο είναι τελικά το θέλημά Σου;

Πρέπει να με πας...

Γιατί δεν έχω δύναμη καμιά να πάω εκεί που εσύ θέλεις. 

Πρέπει να με πας...

Γιατί δεν έχω καμιά δική μου θέληση για να κάνω το θέλημά Σου.

Πρέπει να με πας...

Και να γίνεις για μένα και το "θέλειν και το ενεργείν" κατά την ευδοκία σου.

Πρέπει να με πας...

Γιατί χωρίς εσένα δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Πρέπει να με πας... Θέλω να με πας Εσύ, μόνο Εσύ Κύριε,

Γιατί σ' αγαπώ Θεέ μου, και αυτό τα λέει όλα.