" Κύριε, με δοκίμασες και με γνώρισες. Εσύ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσή μου· καταλαβαίνεις τους λογισμούς μου από μακριά· διερευνάς το περπάτημά μου και το πλάγιασμά μου, και όλους τους δρόμους μου γνωρίζεις. Επειδή, δες, και πριν ο λόγος έρθει στη γλώσσα μου, εσύ, Κύριε, γνωρίζεις το παν ". Ψαλμός 139: 1-4.
Υπάρχουν φορές που θέματα που επηρεάζουν τη ζωή μας απασχολούν το μυαλό και την ψυχή μας μ' έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Περνάμε από φάσεις που αναλωνόμαστε στην προσευχή για κάποιο ζήτημά μας, ξοδεύοντας ώρες προσευχόμενοι μέσα σε ψυχική αγωνία, όπως ο Δανιήλ, η Άννα, ο Δαβίδ, προκειμένου να κατανοήσουμε τους δρόμους του Θεού και τον χαρακτήρα Του.
Υπάρχουν στιγμές που ο πόθος μας να κάνουμε θέλημα του Θεού μάς παραλύει και μας κάνει βουβούς. Μέσα στον χρόνο, ανιχνεύουμε τα κίνητρά μας και τα καθαρίζουμε κάτω από το φως του Λόγου Του και τους ελέγχους του Αγίου Πνεύματος. Παρά τις ευνοϊκές για μας συνθήκες που κάποτε παρουσιάζονται, πάμε πίσω, καθόμαστε στην άκρη, περιμένουμε χωρίς βιασύνη τον Θεό, παρόλο που θα θέλαμε να ενεργήσουμε διαφορετικά.
Υπάρχουν ώρες που η προσευχή γίνεται μάχη, και είναι αλήθεια ότι ο Θεός χρειάζεται σε κάποιες περιπτώσεις να δει την προθυμία μας, την επιμονή μας, ακόμη και την αγωνία μας για κάποιο ζήτημά μας. Η Αγία Γραφή έχει πλήθος τέτοιων προσευχών.
Αλλά υπάρχει και κάποια ώρα που όλα αυτά σταματούν. Γιατί; Γιατί δεν έχει μείνει τίποτα άλλο πλέον να λεχθεί ανάμεσα σε μας και τον Θεό. Αυτός μάς δοκίμασε και γνώρισε την καρδιά μας, ακόμη και σε καιρούς νύχτας, σκοτεινούς (Ψαλμός 17:3). Αυτός έφερε κάποτε έτσι τις συνθήκες για να δει αν ο στοχασμός μας είναι διαφορετικός από τα λόγια μας (Ψαλμός 17:3), και αν τα πόδια μας ενέμειναν στα βήματά Του, παρά τους φόβους ή τους πειρασμούς μας (Ιώβ 23:11).
Η ηθική αγωνία και η διαρκής αμφιβολία μπορεί να καταντήσουβ αμαρτωλές και καταδικαστέες όταν επιτείνονται. Αν ακουμπήσουμε στο ότι ο Θεός μπορεί " με υπερπερίσσιο τρόπο να κάνει παραπάνω από όλα όσα ζητάμε ή αντιλαμβανόμαστε με τον νου, σύμφωνα με τη δύναμη που ενεργείται μέσα μας " (Εφεσίους 3:20), θα ησυχάσουμε. Οι φόβοι στην καρδιά έχουν να κάνουν με την έλλειψη εμπιστοσύνης, πίστης και απλότητας στις προθέσεις του Θεού. Αν καταλαβαίναμε ότι ο Θεός δεν είναι στεγνά ένας άγιος και δίκαιος Θεός που το μόνο που Τον νοιάζει είναι να ικανοποιηθούν οι αρχές και οι νόμοι Του, αλλά είναι επίσης Πατέρας και Φίλος σ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, θα αναπαυόμασταν, γιατί από μια καρδιά πατέρα και φίλου μόνο αγαθά δώρα μπορεί να έρθουν.
( Φωτογραφία : Kara Delaine Photography )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου