Χάρμα οφθαλμών, ναι, αλλά για ποιον;

 " Όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά όλα δεν συμφέρουν· όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά όλα δεν οικοδομούν. Κανένας ας μη ζητάει το δικό του συμφέρον· αλλά κάθε ένας αυτά που συμφέρουν τον άλλον ". Α' Κορινθίους 10: 23-24.

Δεν ξέρω πώς, αλλά η μητέρα μου με έπεισε να μεταποιήσω ένα φουστάνι που είχα, φαίνεται για να της περάσει η ώρα. Το φουστάνι έγινε πολύ ωραίο, είχε κοντύνει και στενέψει αρκετά, αλλά πλέον άφηνε να διαγράφονται μέσα από την κοντύτερη φόδρα κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο τα πόδια. Χάρμα οφθαλμών, σκέφτηκα!

Και ξαφνικά, μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου. Χάρμα οφθαλμών, ναι, αλλά για ποιον; Για μένα; Για τον Θεό; Για τις φίλες μου; Για το κοινωνικό περιβάλλον; Για το αντρικό φύλο; Γιατί για να είμαστε ειλικρινείς, δεν ντυνόμαστε μόνο για να αρέσουμε στους εαυτούς μας. Αν αυτό ήταν το μόνο κίνητρο, είμαι σίγουρη ότι τουλάχιστον η πλειοψηφία των γυναικών θα προτιμούσε να γυρίζει με τις πιτζάμες και θα το απολάμβανε...

Όταν ντυνόμαστε,  θέλουμε να αρέσουμε στους εαυτούς μας, αλλά θέλουμε να αρέσουμε και στους άλλους. Αν είμαστε χριστιανοί, υπολογίζουμε επιπλέον τη γνώμη του Θεού. Ξέρετε, δεν είναι καθόλου εύκολο να ντυθεί κανείς κρατώντας αυτές τις τρεις ισορροπίες. 

Ο κόσμος μέσα στον οποίο οι σημερινές χριστιανές γυναίκες ζουν είναι ένας κόσμος που επιβραβεύει την επιθυμία, το ανέβασμα της επιθυμίας, την ικανοποίηση της επιθυμίας. Και φυσικά επιβραβεύει άμεσα όσες τα τολμούν αυτά! Λοιπόν, θέλω να ντύνομαι όπως επιθυμώ. Θέλω να με βλέπουν οι φίλες μου και να με χαζεύουν, όχι να με λυπούνται. Θέλω να ικανοποιείται η επιθυμία μου να ακούω ότι έχω άποψη και ντύνομαι ωραία. Θέλω να φοράω ότι με κάνει επιθυμητή, αν γίνεται πολύ επιθυμητή. Θέλω να ικανοποιώ την επιθυμία των αντρών που επιθυμούν να είναι οι γυναίκες επιθυμητές. (Αν αυτό δεν λέγεται εγωισμός και φιλαρέσκεια πώς αλλιώς λέγεται;) 

Και οι άντρες θέλουν τα ίδια ακριβώς, ωστόσο είναι πιο δύσκολο στον άντρα να μιλήσουμε για προκλητική ενδυμασία. Ας επιστρέψουμε στις γυναίκες. Είναι ωραίο και απαραίτητο να ακούω ότι είμαι ωραία. Είναι ωραίο να με θαυμάζουν και να με βρίσκουν θελκτική και όχι αποκρουστική. Αυτό είναι ένα λογικό όριο. Αλλά δεν είναι ούτε ηθικά ωραίο ούτε πνευματικά δίκιο να ντύνομαι με τέτοιον τρόπο ώστε να μην μπορεί να συγκρατήσει τα μάτια του ένας άντρας. Οι άντρες έχουν ηθική υπόσταση και αξιοπρέπεια, και είναι άδικο να τους παγιδεύω στα δίκτυα μου, να τους ξυπνάω επιθυμίες που δεν πρόκειται να ικανοποιήσω, να εγείρω την αμαρτωλή φαντασία τους, μόνο και μόνο γιατί θέλω να ντυθώ ελεύθερα και όπως μου αρέσει. Κατά βάθος, να επιβεβαιώσω τη γυναικεία ωραιοπάθειά μου, εκμεταλλευόμενη τη δική τους αδυναμία.

Λοιπόν, σαν ελεύθερα άτομα φυσικά και είναι στην εξουσία μας να φορέσουμε ό,τι φουστάνι θέλουμε και ό,τι μας αρέσει. Αλλά ας μην το κάνουμε όταν αυτό δεν οικοδομεί κανέναν, αλλά θρέφει τη ματαιοδοξία μας, παρασύρει άλλες κοπέλες, παγιδεύει και εξευτελίζει τους άντρες. Σαν χριστιανές γυναίκες, οφείλουμε να σκεφτούμε όχι το δικό μας συμφέρον, αλλά και το συμφέρον των άλλων και ό,τι μπορεί να τους βοηθήσει να σταθούν και όχι να πέσουν πνευματικά.