" Κύριε, ολόκληρη τη νύχτα, παρόλο που κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτε· αλλ' όμως, στηριζόμενος στον λόγο σου, θα ρίξω το δίχτυ ". Λουκάς 5:5.

Ο Πέτρος είχε νιώσει την κούραση και την απογοήτευση που προκαλεί μια κοπιώδης βραδιά ψαρέματος με άδεια δίχτυα. Το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα ήταν η πρώτη φορά που είχε ζήσει παρόμοια εμπειρία, αλλά ήταν σίγουρα η πρώτη φορά που κάποιος του έλεγε να προσπαθήσει ξανά. Και αυτός ο κάποιος δεν ήταν ένας απλός ψαράς, σαν τους φίλους του, αλλά ήταν ο ίδιος ο Χριστός, που έχοντας τελειώσει τη διδασκαλία Του στα πλήθη, ζήτησε από τον Πέτρο να ξανακάνει την ίδια ακριβώς προσπάθεια και να ρίξει πάλι τα δίχτυα για να ψαρέψει.
Ο Πέτρος ήταν ειλικρινής και ευθύς, όπως θα πρέπει να είμαστε και εμείς : "Κύριε, ολόκληρη τη νύχτα, παρόλο που κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτε" (Λουκάς 5:5). Γιατί να μην Του το πούμε, αν αυτό μας βασανίζει; Εφόσον η εμπειρία μας είναι συχνά σαν και αυτή του Πέτρου, δεν είναι κακό να Του πούμε : "Κύριε, θα ήθελα να θυμηθείς όλες εκείνες τις ώρες που γύρισα ματαιωμένος, με τα δίχτυα άδεια και την καρδιά μου κουρασμένη και απογοητευμένη". Ή ακόμη: "Θα ήθελα να θυμηθείς πόσο έχω προσπαθήσει και πόσο ελάχιστο, ή και μηδενικό, ήταν το αποτέλεσμα..."
Αλλά ας μη μείνουμε εκεί, γιατί και ο Πέτρος δεν έμεινε εκεί, αλλά προχώρησε πιο πέρα. Και αυτό είναι θαυμαστό! Όταν είπε: "Στηριζόμενος στον λόγο σου, θα ρίξω το δίχτυ " ( Λουκάς 5:5), έκανε πέρα με μια κίνηση την κακή εμπειρία του και τη λογική του. Ίσως σήμερα εμείς χρειαστούμε να κάνουμε στην άκρη επιπλέον το θυμό ή τα παράπονά μας για όλες εκείνες τις φορές που μάταια κοπιάσαμε. Και μπορεί ο Θεός να μας καλέσει να προχωρήσουμε ξανά μπροστά, στηριζόμενοι στον Λόγο Του και στη δύναμή Του.
Ο Πέτρος δοκίμασε ξανά, γιατί ο Χριστός Τον κάλεσε να δοκιμάσει ξανά. Και όταν τον κάλεσε, ο Πέτρος δεν σκέφτηκε ενθουσιασμένος πόσα πολλά ψάρια θα έπιανε, αλλά έκρινε ότι το να υπακούσει σ' αυτό που του είπε ο Χριστός είχε κάποιο νόημα και αξία. Είμαι βέβαιη ότι ο Θεός θα μας καλέσει να δοκιμάσουμε ξανά στις αποτυχίες μας. Ας προσπαθήσουμε πάλι, γιατί η υπακοή γίνεται συχνά ο δρόμος μέσω του οποίου έρχονται ευλογίες στη ζωή μας. Ευλογίες που θα χαθούν αν μείνουμε να κοιτάζουμε τα άδεια δίχτυα μας, τα αρνητικά συναισθήματά μας ή την κακή εμπειρία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου