Καταραμένος ο Δίκαιος, δικαιωμένος εγώ;

 "Ο Χριστός μάς εξαγόρασε από την κατάρα τού νόμου, καθώς έγινε κατάρα για χάρη μας· επειδή, είναι γραμμένο: «Επικατάρατος καθένας που κρεμιέται επάνω σε ξύλο». Γαλάτες 3:13

"Στο προαύλιο της φυλακής μας είχαν στήσει μια αγχόνη. Έπρεπε κάθε μέρα να βλέπω και να ακούω αυτό, που ... κήρυττε η αγχόνη! Δεν φοβόμουν τόσο ότι κάποια μέρα θα με κρεμούσαν σ' αυτήν. Είχα αποδεχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Περισσότερο φοβόμουν μήπως αντιδρούσα λέγοντας: "Υπάρχει Θεός στον ουρανό, και Αυτός θα σας δείξει!..."

Όμως, αν ο Χριστός πέθαινε έτσι, χωρίς να συγχωρήσει τους σταυρωτές Του, δεν θα υπήρχε για μας σωτηρία, δεν θα υπήρχε για μας τρόπος να καταλάβουμε ότι ο Θεός μάς αγαπάει.

Δεν θα είχαμε ελπίδα Ανάστασης!... Και η δική μας σωτηρία προϋποθέτει το ότι και εμείς συγχωρούμε τους άλλους ανθρώπους".

Τα λόγια αυτά βγαίνουν από το στόμα του Μάρτιν Νιμέλερ, ενός εθνικού ήρωα της Γερμανίας κατά την περίοδο του ναζισμού. Ο Νιμέλερ, ως χριστιανός πάστορας, αντιτάχθηκε στο χιτλερικό σύστημα ελέγχου των προτεσταντικών εκκλησιών, και γι' αυτή του τη στάση φυλακίστηκε στο Νταχάου μέχρι το 1945, όπου και τερματίστηκε ο πόλεμος.

Τι έχω καταλάβει από το μήνυμα του σταυρού; Βλέπω ότι κάποιες φορές μέσα μου υπάρχουν σκέψεις του τύπου: "Ο Θεός ας δει, ας κρίνει και ας αποδώσει δικαιοσύνη". Όμως, ο Χριστός δεν μας καταράστηκε, ούτε επικαλέστηκε τη θεϊκή δικαιοσύνη λέγοντας: "Ο Πατέρας μου δεν θα το αφήσει έτσι αυτό, Εκείνος θα σας δείξει!" Αυτό που βγήκε από τα χείλη του πληγωμένου και άδικα τιμωρούμενου για χάρη μας Κυρίου ήταν : "Πατέρα, συγχώρεσέ τους· επειδή, δεν ξέρουν τι κάνουν" (Λουκάς 23:34).

Μόνο η μεγαλειώδης καρδιά  του Χριστού για εμάς μπόρεσε να πει αυτά τα λόγια. Το δίκιο θα ήταν ο Χριστός να ζητήσει απόδοση δικαιοσύνης από τον Πατέρα Του για όλη την αδικία που υπέστη. Όμως, όχι. Ο Ιησούς δέχθηκε εκούσια την "αδικία" του σταυρικού θανάτου,  "ο δίκαιος για χάρη των αδίκων" (Α' Πέτρου 3:18), γιατί αυτός ήταν ο μόνος δρόμος της σωτηρίας  και της δικαίωσής μας.