"Ο θυμός είναι σκληρός, και η οργή οξεία ..." Παροιμίες 27:4
Φαντάζομαι ότι σας έχει συμβεί να πείτε λόγια σκληρά, που δεν τα πιστεύατε κατά βάθος, κάτω από την ώθηση του θυμού και της απογοήτευσης. Τι συνειδητοποιήσατε με το που τα ξεστομίσατε; Στην αρχή ανακούφιση, συνοδευόμενη από μια δόση ευχαρίστησης. Έπειτα, καθώς ηρεμήσατε και καταλάγιασε ο θυμός σας, κοιτάξατε τον άνθρωπο στον οποίον τα είπατε και λυπηθήκατε. Ιδιαίτερα, αν πληγώσατε ένα άτομο που αγαπάτε, στενοχωριέστε πολύ περισσότερο, αλλά αυτό δεν ωφελεί. Το κακό έχει γίνει.
Πόσο εύκολα πληγώνουμε και καταστρέφουμε τους γύρω μας με τη γλώσσα μας, που συχνά γίνεται όμοια με μαχαίρι. Άσκημα λόγια που προδίδουν αγανάκτηση, θυμό, ανυπομονησία, ανασφάλεια, κακία, γίνονται το μέσο για να τιμωρήσουμε τους άλλους ή να τους μειώσουμε. Έτσι, καταστρέφονται φιλίες, σχέσεις, γάμοι.
"Μα, πώς μπορεί κανείς να κρατάει πάντα το στόμα του;" λέμε. Δεν ξέρω με πιο ακριβώς τρόπο γίνεται, ξέρω όμως ότι γίνεται, γιατί ο Λόγος του Θεού μού ζητάει να το κάνω, εφόσον ξέρω ότι είμαι ελλιπής, και μου θυμίζει ότι: "Αν κάποιος δεν φταίει σε λόγο, αυτός είναι τέλειος άνδρας, είναι δυνατός να χαλιναγωγήσει και ολόκληρο το σώμα" (Ιάκωβος 3:2).
Μαθαίνοντας μέσα από τη ζωή την ταπείνωση, τη συγχώρεση, τη μακροθυμία, την αληθινή αγάπη, χαλιναγωγούμε τον εγωιστικό χαρακτήρα μας και τον υποτάσσουμε στην αγάπη του Θεού. Μαθαίνοντας να σιωπούμε, πειθαρχούμε τη γλώσσα μας και δαμάζουμε το οξύθυμο πνεύμα μας. "Καλύτερος ο μακρόθυμος παρά ο δυνατός· κι αυτός που εξουσιάζει το πνεύμα του, παρά αυτός που εκπορθεί μια πόλη" (Παροιμίες 16:32). Ο Θεός μπορεί να μας μάθει, με τη χάρη Του, και αυτό το μάθημα, όπως μας έχει μάθει τόσα άλλα στο παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου