Το μέσα έξω

"Και ο Κύριος του είπε: Τώρα, εσείς οι Φαρισαίοι καθαρίζετε το απέξω μέρος τού ποτηριού και του πιάτου· το εσωτερικό σας, όμως, είναι γεμάτο από αρπαγή και πονηρία. Άφρονες, εκείνος που έκανε το απέξω, δεν έκανε και το από μέσα;" Λουκάς 11:39-40

Η εμφάνιση ενός ανθρώπου και η εικόνα ενός πράγματος είναι τα πρώτα στοιχεία που αιχμαλωτίζουν το μάτι μας. Αγοράζουμε αντικείμενα που τραβάνε το βλέμμα μας και κοιτάζουμε με θαυμασμό ένα ωραίο τοπίο ή έναν ωραίο άνθρωπο.

Τι απογοήτευση, ή και θυμό,  αισθανόμαστε όταν αποδειχτεί ότι πέσαμε "θύματα", διότι διαλέξαμε  ένα προϊόν μαϊμού, ή διότι το πρόσωπο που θαυμάσαμε αρχικά δεν ήταν και τόσο άξιο της εκτίμησής μας. "Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός", το ξέρουμε πολύ καλά αυτό.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τους Φαρισαίους. Ξεσκέπασε το ψεύτικο προσωπείο τους ο Χριστός ή ο ίδιος ο λαός αντιλαμβανόταν ότι  ήταν όντως υποκριτές και πονηροί; Μάλλον θα το αντιλαμβάνονταν από την αρπαγή και την καταπίεση που τους έκαναν. Από την έλλειψη δίκαιης κρίσης, ελέους και αγάπης, επίσης. "Αλλά τι μας νοιάζουν οι Φαρισαίοι", ίσως αναρωτηθείτε.

Κι όμως, οι Φαρισαίοι είναι πολύ επίκαιροι! Μια πλευρά Φαρισαίου μπορεί να κρύβω και να κρύβεις, και να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει. Μπορεί να με νοιάζει μόνο η καλή μου εικόνα στο περιβάλλον μου, ή στην εκκλησία μου, ενώ εσωτερικά να είμαι γεμάτος από πονηριά και επιθυμία. Μπορεί να αγαπώ την πρωτοκαθεδρία, την αναγνώριση και την προβολή, ενώ εξωτερικά να λέω: "Για τον Κύριο και τη δόξα Του το κάθε τι που κάνω". Αλλά ταυτόχρονα να "κατεβάζω τα μούτρα" και να εκνευρίζομαι όταν δεν πήρα τον έπαινο που μου άξιζε. Δεν χρειάζεται να το ξέρει κανείς άλλος, το ξέρω εγώ ότι με ενόχλησε η μη αναγνώριση της αξίας μου.

Μπορεί να είμαι άρπαγας και άδικος."Εγώ ποτέ", θα σκεφτεί κανείς. Είχα διαβάσει κάπου την εξής αντίληψη πάνω στην αρπαγή, η οποία με στιγμάτισε: "Αρπαγή και εκμετάλλευση είναι να ζητάς ή να απαιτείς πράγματα από τους άλλους, που εσύ ποτέ δεν θα τα έκανες γι' αυτούς". Σκεφτείτε, λοιπόν, πόσες φορές απαιτήσαμε από τους άλλους να κάνουν κάτι για μας, να μας ανεχθούν, να μας εξυπηρετήσουν, να μας συχγωρήσουν, να μας δώσουν αξία, να μιλήσουν επαινετικά για το πρόσωπό μας, να μας δώσουν προτεραιότητα στην παρέα, ενώ εμείς δεν ήμασταν διατεθειμένοι να κάνουμε το ίδιο γι' αυτούς. 

Βέβαια, είχαν και άλλα "χαρίσματα" οι Φαρισαίοι, δυστυχώς. Εν συντομία, είχαν μια ωραία εικόνα και φρόντιζαν με επιμέλεια το "έξωθεν του ποτηρίου", αλλά κατά βάθος ήταν άνθρωποι που είχαν ανάγκη από καθαρισμό ή και ριζική μεταμόρφωση. Αυτό ήθελε να τους υπογραμμίσει,  και να μας υπογραμμίσει, ο Κύριος. Μακάρι ο Θεός να καθαρίσει  την "φαρισαϊκή" μας πλευρά, ώστε να μπορεί το "μέσα μας"  να είναι το ίδιο με το "έξω".