Το άρωμα

"Σας διαβεβαιώνω: Όπου αν κηρυχθεί αυτό το ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο, και εκείνο που αυτή έκανε, θα αναφερθεί σε ανάμνησή της". Μάρκος 14:9.

Για όσους διαβάζουν τη Βίβλο, ξέρουν ότι η γυναίκα που έσπασε το αλαβάστρινο μπουκάλι με το μύρο και άλειψε τα πόδια του Χριστού ήταν η Μαρία. Γιατί πήγε στο σπίτι του Σίμωνα και έκανε  μία τέτοια κίνηση δημόσια;

Σίγουρα δεν πήγε για να ακούσει ένα κήρυγμα του Χριστού, ούτε επιθυμούσε εκείνη την ημέρα να διδαχτεί κάτι απ' Αυτόν.

Δεν πήγε  να Του πει τα προβλήματά της και να ζητήσει παρηγοριά για τις δυσκολίες της. Ούτε, φυσικά, για να εκφράσει ένα αίτημά της.

Δεν πήγε  να συναντήσει "τους φίλους" της, όπως θα λέγαμε σήμερα. Μπορεί η παρέα του Κυρίου και των μαθητών να της ήταν ευχάριστη, ωστόσο, δεν είχε αυτή την πρόθεση τούτη τη φορά.

Δεν πήγε γιατί ήταν το τέλος της εβδομάδας, και έπειτα από τόση κούραση και δουλειά, είχε την ανάγκη να καθίσει στα πόδια του Χριστού και να ξεκουραστεί.

Τέλος, δεν πήγε για να κάνει επίδειξη πνευματικότητας. Η Μαρία βρέθηκε εκεί για να εκφράσει μία δική της ανάγκη. Την αγάπη της για τον Κύριο σε μία στιγμή που όλα στρέφονταν εναντίον Του. Η καταδίκη Του "ετοιμαζόταν" και το τέλος Του πλησίαζε.

Σπουδαία στιγμή μίας απλής καρδιάς που βρήκε το δικό της τρόπο να πει στο Χριστό ότι Τον αγαπάει. Και να Του το δείξει με μία "μεγάλη σπατάλη": εκείνη του πολύτιμου μύρου. Η δική μας  καρδιά, βρήκε τρόπο να δείξει την αγάπη της σ' Αυτόν;