Είμαι οκ!

 "Και όμως, λες: Επειδή είμαι αθώος, σίγουρα ο θυμός του θα αποστραφεί από μένα. Δες, εγώ θα κριθώ μαζί σου, επειδή λες: Δεν αμάρτησα". Ιερεμίας 2:35.

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι, ακολουθώντας μία  σεμνή ζωή, θα κερδίσουν την εύνοια του Θεού. Μέσα σ' έναν τόσο αμαρτωλό κόσμο, που δεν υπολογίζει πια καμιά αξία, δεν είναι λίγο να σέβεται κάποιος το Θεό και να φοβάται το κακό. Με τέτοιες σκέψεις, κάποιοι ησυχάζουν και πιστεύουν ότι δεν θα καταδικαστούν.

Ουσιαστικά πρόκειται για μία τραγική πλάνη που πάντα υπήρχε στις καρδιές των ανθρώπων. Με πια κριτήρια, αλήθεια, ο άνθρωπος μπορεί να συμπεράνει ότι δεν έχει αμαρτήσει;. Με το τι ισχύει στην εποχή του; Με το τι θεωρεί ο ίδιος σωστό; Με γνώμονα μια παράλυτη, νεκρή συνείδηση, που   μπορεί να έχει πάψει να τον ελέγχει σε πράγματα που σφάλλει;

Ο Θεός θα κρίνει εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους αθώους, διότι "δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας [...] δεν υπάρχει κάποιος που να εκζητεί τον Θεό.  Όλοι παρέκλιναν, μαζί εξαχρειώθηκαν· δεν υπάρχει αυτός που πράττει το αγαθό· δεν υπάρχει ούτε ένας" (Ρωμαίους 3:10).

 Ίσως οι άνθρωποι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι και ο Θεός έχει  στάνταρτς. Και υψηλά μάλιστα. Ο Κύριος δεν κάνει τα στραβά μάτια στις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Ούτε ικανοποιείται με ό,τι εμείς μπορούμε να Του δώσουμε, από τη στιγμή που μπορούμε να δώσουμε όλο μας το είναι και τη ζωή για άλλους, κατώτερους σκοπούς. 

Κανένας μας ας μη θεωρεί ότι ο Θεός θα κατεβάσει τις αξίες του σε ένα επίπεδο που θα ικανοποιεί τον καθένα μας. Ούτε ότι η αμαρτία είναι μία εύκολη υπόθεση για την οποία δεν χρειάζεται να σκοτιζόμαστε και πολύ. Η αμαρτία κόστισε τη ζωή του Χριστού στον σταυρό, για να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από την ενοχή μας και να ζήσουμε μία  νέα ζωή, σύμφωνα με τις αρχές του Θεού. Αλλά ας θυμόμαστε μήπως κοστίσει και τη δική μας τη ζωή, αν την πάρουμε επιπόλαια.