Τώρα μπορείς να καταλάβεις!

«Δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά ο οποίος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία». Εβραίους 4:15

Σας έχει τύχει να λέτε τον πόνο σας σε κάποιον και αυτός να σας ακούει, αλλά να μην μπορεί ακριβώς να σας καταλάβει; Μόλις τελειώσετε, ψελλίζει κάποια λόγια συμπαράστασης, τα οποία του τα υπαγορεύουν οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς, αλλά ουσιαστικά δεν μπορεί να μπει στη θέση σας.

 Άλλοτε, ανοίγετε το στόμα σας για να πείτε τα προβλήματά σας και σας αποπαίρνουν. Τι κάνετε τότε; Κλείνεστε στον εαυτό σας και μονολογείτε: «Τι ήθελα και μιλούσα;»

Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ένας τέτοιος φίλος, τυπικά ευγενικός, ή απαθής, ή και δεικτικός απέναντί μας.  Ο Κύριος κατεβαίνει χαμηλά και μας αφουγκράζεται. Ο Κύριος πονάει μαζί μας και νοιάζεται να βρει λύση στο θέμα μας. Το ξέρουμε, γιατί ντύθηκε τη φύση μας. Έζησε όπως εμείς, χωρίς αμαρτία,  και πειράστηκε σε όλα «κατά τη δική μας ομοιότητα». Και γι’ αυτό μπορεί «να συμπαθήσει στις ασθένειες μας» (Εβραίους 4:15).

Οι δοκιμασίες που περνάμε μας κάνουν, μέσα στ’ άλλα,  ανθρώπους που θα μπορούν να συμπαθήσουν  τους άλλους. Όχι  ανθρώπους κηρυγμάτων και συμβουλών, αλλά άτομα που απλώνουν το χέρι  για να αγγίξουν με τρυφερότητα και ευαισθησία μια πληγή που ματώνει… Άτομα που, επειδή έχουν υποστεί την αρρώστια, την ανεργία, τον αποκλεισμό, τη διάψευση, την απόρριψη, τη μοναξιά, γνωρίζουν πώς είναι να βρίσκεται κανείς μέσα σε τέτοιες συνθήκες. 

Η χρησιμότητα μιας τέτοιας παιδαγωγικής είναι σπουδαία αλλά επώδυνη. Αν ο Χριστός έπρεπε να κατέβει τόσο χαμηλά για να μας κατανοήσει, μάλλον και εμείς θα πρέπει να περάσουμε από παρόμοιες διαδρομές, ώστε να αποκτήσουμε σπλάχνα ελέους για τους άλλους.

Η Κόρρη Τεν Μπουμ, που επέζησε μέσα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είχε πει: «Κάθε εμπειρία που ο Θεός μας δίνει, κάθε πρόσωπο που φέρνει στη ζωή μας είναι η τέλεια προετοιμασία για το μέλλον που μόνο Εκείνος μπορεί να δει. Σήμερα ξέρω ότι οι μνήμες του παρελθόντος είναι το κλειδί όχι για το παρελθόν, αλλά για το μέλλον. Γνωρίζω ότι οι εμπειρίες της ζωής μας, όταν αφήνουμε το Θεό να τις χρησιμοποιήσει, γίνονται η μυστηριώδης και τέλεια προετοιμασία για τη δουλειά που Εκείνος θα μας δώσει να κάνουμε».