Επειδή θυμάμαι, εμπιστεύομαι

"Και καθώς ο Ιησούς κατάλαβε, είπε σ' αυτούς: Τι σκέψεις κάνετε μέσα σας, ότι δεν πήρατε ψωμιά, ολιγόπιστοι;  Ακόμα δεν καταλαβαίνετε ούτε θυμάστε τα πέντε ψωμιά των 5.000, και πόσα κοφίνια πήρατε; " Ματθαίος 16:8-9.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να σταματήσει να σκέφτεται και να συζητά κανείς τις δραματικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στην πατρίδα μας. Τα γεγονότα είναι απρόβλεπτα και δεν ξέρουμε το αύριο. Μπορεί να υπάρξει "ένα ατύχημα" που θα ανατρέψει την ασφαλή (σε λιγότερο ή περισσότερο βαθμό για τον καθένα) ζωή μας. Μπορεί, επίσης, να υπάρξει μία ψύχραιμη και συνετή αντιμετώπιση των θεμάτων σε ατομικό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, που θα διασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια της χώρας. 

Όλα τα σενάρια είναι πιθανά και το ξέρουμε.  Και για όσους εμπιστευόμαστε το  Θεό, ξέρουμε ότι η τελική έκβαση των όποιων σεναρίων βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του Θεού.  Εντούτοις, είναι αλήθεια ότι σε έναν κόσμο αντικειμενικών δεδομένων, ο Θεός λείπει. Στον απολογισμό των ειδήσεων δεν προσμετράται ο Θεός. Στους απρόσωπους δείκτες των αγορών και στα ποσά  των τραπεζικών καταθέσεων δεν συνυπολογίζεται συχνά ο Κύριος.

 Η καταμέτρηση εκείνων που πιστεύουν στον Θεό, δεν θα έπρεπε να ξεκινά ούτε από το βιβλιάριό τους ούτε από το σεντούκι τους ούτε από τη συγκυρία.   Θα πρέπει να αρχίζει από Εκείνον που είπε: «Δε θα σε αφήσω, ούτε θα σε εγκαταλείψω» (Εβραίους 13:5). "Ωραία λόγια, αλλά αδύνατον να πραγματοποιηθούν" ίσως πει κάποιος, σκεπτόμενος  τα παιδιά του, τη δουλειά του, το μέλλον. Εγώ θα πω ότι είναι αδύνατον ο Θεός να αθετήσει τις υποσχέσεις Του σ' αυτούς που τις πιστεύουν. Γι' αυτό, ο φόβος και η ανασφάλεια για το αύριο πρέπει να μείνουν  έξω από τις καρδιές μας  με κάθε θυσία, διότι δεν προσφέρουν τίποτα στη λύση του προβλήματος.  

Η Βίβλος  θυμίζει ότι "αν κάποιος έχει περίσσεια αγαθά, η ζωή του δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του" (Λουκάς 12:15). Η ζωή  και το μέλλον μας εξαρτάται από το Θεό και μόνο. Το αύριο  είναι στα χέρια  Εκείνου που τόσα χρόνια, αθόρυβα και πιστά, μας φροντίζει, χωρίς να το έχουμε ολοκληρωτικά αντιληφθεί. Ευκαιρία να το θυμηθούμε σήμερα και να δούμε πώς θα συνεχίσει να το κάνει και στο μέλλον.