"Ποιος είναι αναμεταξύ σας που φοβάται τον Κύριο, που υπακούει στη φωνή τού δούλου του; Αυτός, και αν περπατάει μέσα σε σκοτάδι, και δεν έχει φως, ας έχει θάρρος στο όνομα του Κυρίου, και ας επιστηρίζεται στον Θεό του". Ησαΐας 50:10.
Σας έχει συμβεί να σας λείψει το θάρρος να συνεχίσετε σε μία πορεία που ο Θεός σάς βάζει; Τα σημάδια δεν είναι ευνοϊκά, τα αποτελέσματα των προσπαθειών σας (πνευματικών ή και φυσικών) πενιχρά και οι συμβουλές των άλλων δεν σας ενθαρρύνουν να προχωρήσετε. Τέλος, ο ίδιος σας ο εαυτός σάς υπενθυμίζει ότι άδικα κοπιάζετε, διότι κάπου στην πορεία ο Θεός "ξεχάστηκε". Έτσι, το καράβι της ζωής σας έχει χάσει το στίγμα του και πλέει, ποιος ξέρει πού, ακυβέρνητο!
Μπορεί κάπως έτσι να αισθάνθηκε και ο Νώε, όταν, παρά το τέλος του κατακλυσμού, η κιβωτός, μέσα στην οποία επέβαινε αυτός και η οικογένειά του, εξακολουθούσε να περιφέρεται πάνω στα νερά. Δεν είχαν χάρτη, πυξίδα και διαβήτη. Δεν είχαν ορατότητα. Δεν ήξεραν πότε και πού θα σταματούσαν, ούτε τι θα έπρεπε να κάνουν στη συνέχεια.
Ο Νώε θα έκανε μάλλον τις ίδιες σκέψεις που κάνουμε και εμείς σήμερα: "Τι έχει συμβεί; Μας ξέχασε ο Θεός;" Η αμφιβολία είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση. Την πρωτοσυναντά κανείς μέσα στην Εδέμ, τη βρίσκει στην πορεία της ανθρωπότητας, αλλά τη βρίσκει εξίσου μέσα στην καρδιά του. Η αμφιβολία μπορεί να τρυπώσει ακόμη και στην καρδιά ενός παιδιού του Θεού που έχει δείξει πλήρη υπακοή σ' Αυτόν.
Όταν περνάμε ώρες αμφιβολίας, η ελπίδα μας ας στηρίζεται στην πλατιά καρδιά του Θεού, και όχι στο πώς αισθανόμαστε. Υπάρχει η δική Του αναλλοίωτη πιστότητα και οι δικοί Του τέλειοι σκοποί για μας. Καμιά αμφιβολία γι' αυτό. Εξάλλου, δεν έχουμε πάντα φως για να συνεχίσουμε με το Χριστό. Γι' αυτό χρειαζόμαστε εμπιστοσύνη, όχι σε γεγονότα αλλά στο ότι ο Θεός "εκείνο που υποσχέθηκε, είναι δυνατός και να το εκτελέσει" (Ρωμαίους 4:51).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου