Φως μέσα στο σκοτάδι

"Εσύ θα φωτίσεις το λυχνάρι μου, ο Κύριος, ο Θεός μου, θα φωτίσει το σκοτάδι μου"

                                   Ψαλμός 18:28  (www.theword.gr)

Σκοτάδι και φως: όμορφα και τα δύο, χρήσιμα στο βαθμό που επιτελούν σωστά τις λειτουργίες τους. Ο Θεός τα έφτιαξε.  Είπε και έγινε το φως το οποίο διαχώρισε από το σκοτάδι, έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε η νύχτα και η ημέρα. Πόσο ανάγκη έχουμε από το φως της μέρας, πόσο ωραίο είναι όταν ξημερώνει και ο ήλιος απλώνει τις ακτίνες του στο στερέωμα. Και πόσο λαχταρούμε άλλες φορές να τελειώσει η κουραστική μας μέρα, να σβήσουμε το φως και να κοιμηθούμε. Ευεργετική η νύχτα.

Αυτά στο φυσικό κόσμο, αλλά τι γίνεται με τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου; Υπάρχουν φορές που το μόνο που ξέρουμε είναι ότι είμαστε εντελώς μπερδεμένοι. Πρέπει να πάρουμε αποφάσεις, να κάνουμε  κάποιες ενέργειες, να κάνουμε επιλογές. Πώς θα γίνουν όλα αυτά  αφού δεν ξέρουμε ποιο είναι το σωστό ή το λάθος; Η λογική μας επιχειρηματολογεί και η αλήθεια είναι ότι συχνά έχει ατράνταχτα επιχειρήματα που μας πείθουν να ακολουθήσουμε κάποια κατεύθυνση. Όμως η λογική επιχειρηματολογία μας, όπως και εκείνη των άλλων, δεν είναι πάντα έγκυρη. Δεν γνωρίζει όλα τα δεδομένα, δεν έχει απόλυτη γνώση του τι γίνεται πίσω από όλα τα φαινόμενα και συχνά επηρεάζεται από τις παγιωμένες αντιλήψεις, τα συναισθήματα και το χαρακτήρα μας. Πώς να μην πάρεις γρήγορες και επιπόλαιες αποφάσεις αν ο χαρακτήρας σου ρέπει προς αυτήν την κατεύθυνση και πώς να μην αναστέλλεις διαρκώς κάποιες άλλες από φόβο ή διγνωμία; 

Θαυμάζω τους ανθρώπους της τέλειας λογικής, ίσως επειδή ανήκω σε αυτήν την κατηγορία. Όμως παρατήρησα ότι με τη βοήθεια της "περίφημης" λογικής μου δεν μπορώ να πάω και πολύ μακριά σε κάποια πράγματα. Μπλέκω σε έναν κύκλο επιχειρημάτων που όλα στέκουν αλλά μπορεί και να μην ευσταθούν ταυτόχρονα. Δεν αποκηρύσσω την ιδιότητα της λογικής γιατί ο ίδιος ο Θεός έδωσε αυτήν την οργανωτική αρχή στο νου του ανθρώπου. Απλά θέλω να υπογραμμίσω ότι δεν αρκεί πάντα. Πόσες φορές δεν μετανιώσαμε για τις "λογικές" μας αποφάσεις;

Αυτό που τελικά χρειάζεται να κάνουμε όταν δεν ξέρουμε προς τα πού να στραφούμε, όταν το σκοτάδι δυσκολεύει το δρόμο μας, είναι να εμπιστευτούμε το Θεό. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι καθόλου! Χρειάζεται  να υπερβούμε τη λογική με την πίστη. Μια πίστη που δηλώνει ότι εμπιστευόμαστε ότι ο Θεός θα μας οδηγήσει σε σωστές αποφάσεις και ενέργειες. Αν αφήσουμε τους εαυτούς μας ολοκληρωτικά σ' Αυτόν και εξομολογηθούμε την αδυναμία μας να διακρίνουμε το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος, Εκείνος θα μας στηρίξει. Θα μας δώσει το φως που χρειαζόμαστε για να επιλέξουμε την πορεία μας . Θα διαμορφώσει συνθήκες, θα κλείσει ή θα ανοίξει δρόμους. Θα μας δώσει την ειρήνη Του και τη βεβαιότητα ότι ο δρόμος που επιλέγουμε είναι ο σωστός. Αυτό όμως δεν γίνεται όσο κρατάμε το σκοινί της λογικής και ενδόμυχα εξακολουθούμε να επιχειρηματολογούμε. Πρέπει κάποια στιγμή να το αφήσουμε ή μάλλον να αφεθούμε με πίστη στα αγαθά χέρια και σχέδια του Κυρίου. Αυτός που ξέρει καλύτερα θα μας οδηγήσει σε ασφαλή προορισμό για τον οποίον μια μέρα θα Τον ευγνωμονούμε.

  Σκέψη: Κύριε, βοηθησέ όταν δεν βλέπω την πορεία μπροστά μου, δειλιάζω 

ή δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό, να Σε εμπιστευτώ. Εσύ θα μου δείξεις  το μονοπάτι.