Περιμένεις τον Κύριο;

"Δέστε, αυτός είναι ο Θεός μας, τον περιμείναμε και θα μας σώσει. Αυτός είναι ο Κύριος, τον περιμείναμε, θα χαρούμε και θα ευφρανθούμε  στη σωτηρία του. Ησαΐας 25: 9 

Αναμονή! Σε ποιον αρέσει άραγε αυτή η κατάσταση; Νομίζω ότι όλοι μας, λίγο ως πολύ, δυσφορούμε όταν πρέπει να περιμένουμε. Στα ραντεβού μας, στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου, στο αεροδρόμιο, στα μποτιλιαρίσματα... Βέβαια υπάρχουν πολύ χειρότερες αναμονές: αναμονή μιας απάντησης, μιας θέσης που επιδιώκουμε, μιας εξέλιξης στην πορεία της ζωής μας, αλλαγή μιας κατάστασης μέσα στην οποία ασφυκτιούμε.

Πώς είναι όμως όταν κανείς περιμένει τον Κύριο; Να περιμένει δηλαδή ο Θεός να του δώσει τις λύσεις στα προβλήματα και τα αδιέξοδα της ζωής του. Γιατί, αν είναι κάποιος χριστιανός και έχει αφιερώσει τη ζωή του στο Χριστό, καλείται στην καθημερινή του πορεία να εμπιστευτεί αυτό το πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που δεν βλέπει, αλλά που γνωρίζει γιατί έχει μια προσωπική σχέση μαζί Του και ο Θεός τού αποκαλύπτεται μέσα από το Λόγο Του, με το Άγιο Του πνεύμα. Μήπως η αναμονή αυτή θεωρείται μάταιη; Μήπως ο Θεός είναι κάπου μακριά για να ακούσει ή να επέμβει όταν Τον έχουμε ανάγκη; Μήπως είναι λίγο "σφιχτοχέρης" και "δύσκολος" στο να κατανοήσει και να δώσει απαντήσεις στα αιτήματά μας;

Πολλοί χριστιανοί έχουν σχηματίσει μια τέτοια εικόνα για το Θεό και δυστυχώς ο Θεός τούς αντιμετωπίζει σύμφωνα με το τι σκέφτονται γι' Αυτόν. Αν θεωρείς ότι ο Θεός είναι μια θρησκεία, ή στην καλύτερη περίπτωση ένα πρόσωπο που όμως δεν συγκινείται εύκολα από τα ανθρώπινα  προβλήματα, τότε χάνεις την ευκαιρία να Τον πλησιάσεις. Συνεπώς, πώς να Του ζητήσεις βοήθεια και να περιμένεις την απάντησή Του;

Άλλες φορές πάλι, ενώ προσευχόμαστε και ζητάμε από το Θεό να επέμβει στο πρόβλημά μας, απιστούμε και μηχανικά επαναλαμβάνουμε λόγια κενά πίστης και εμπιστοσύνης. Προσευχόμαστε για να "εκτονωθούμε" θα έλεγα, και όχι γιατί πραγματικά πιστεύουμε ότι υπάρχει η περίπτωση ο Θεός να ασχοληθεί μαζί μας και να μας απαντήσει.

Όμως ο Θεός απαντά. Απαντά σε αυτούς που Τον πιστεύουν και που με τα λόγια, τη στάση της υπομονής και της εμπιστοσύνης τους σ' Αυτόν δηλώνουν ότι είναι αξιόπιστος και αληθινός. Περιμένοντας το Θεό θεωρούμε όχι μόνο ότι είναι δυνατός να κάνει πράγματα που εμείς αδυνατούμε, αλλά ταυτόχρονα ότι έχει τη θέληση να μας βοηθήσει γιατί έχει πάντα αγαθές προθέσεις για εκείνους που Τον αγαπούν. Η αναμονή μας, όταν γίνεται με πίστη, δεν είναι χάσιμο χρόνου, ένα πήδημα στο κενό ή μια αδιέξοδη στάση: η αναμονή που στηρίζεται στην πιστότητα και στην αξιοπιστία του Θεού έχει πάντα κατάληξη  απτές απαντήσεις. Ο Θεός τιμά αυτούς που με  τη στάση τους δείχνουν ότι Τον εμπιστεύονται. '' Χωρίς, μάλιστα πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει, επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης σ' αυτούς που τον εκζητούν". Εβραίους 11:6.

                               Η πίστη τιμά τον Θεό και ο Θεός τιμά την πίστη. 

                               Δοκίμασε και θα δεις ότι αξίζει να Τον εμπιστεύεται κανείς.