Μη φοβάσαι, ο Κύριος είναι.

"Είχε γίνει ήδη σκοτάδι, και ο Ιησούς δεν είχε έρθει σ' αυτούς, και η θάλασσα υψωνόταν, επειδή έπνεε δυνατός άνεμος... και βλέπουν τον Ιησού να περπατάει επάνω στη θάλασσα, και να πλησιάζει στο πλοίο, και φοβήθηκαν. Και εκείνος τούς λέει: Εγώ είμαι, μη φοβάστε". Ιωάννης 6:16-21.

Ποιος δεν έχει φόβους στη ζωή, όσο θαρραλέος, αισιόδοξος και ακατάβλητος χαρακτήρας και αν είναι; Ο φόβος είναι συνυφασμένος με την ανθρώπινη ύπαρξη, κληρονομιά της αμαρτίας και της παρακοής του ανθρώπου στην Εδέμ. Διακατεχόμαστε από φόβους πραγματικούς, επικείμενους αλλά και φόβους φανταστικούς, εικονικούς θα έλεγα. Δεν είναι πάντοτε αδικαιολόγητοι αυτοί οι φόβοι. Κάποιες φορές η διαίσθησή μας και τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε έρχονται να επιβεβαιώσουν τα κακά μας προαισθήματα. Άλλες  φορές πάλι, τίποτα από όσα υποθέσαμε ότι θα συμβούν δεν πραγματοποιήθηκε και καταλήξαμε βασανισμένοι και εξαντλημένοι από ενδεχόμενα που διαψεύσθηκαν.

Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να αντιδρά μπροστά στο φόβο. Το θέμα που τίθεται συνεπώς δεν είναι  πώς να μην φοβόμαστε, γιατί οι συνθήκες της ζωής μάς αναγκάζουν να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις. Το ζήτημα είναι πώς όταν  προβλήματα κατακλύζουν την καθημερινότητά  μας και φόβοι πιέζουν το μυαλό μας να μπορούμε να βρούμε ένα σταθερό έδαφος να πατήσουμε. Και αυτό είναι ο Χριστός. Υπάρχει πρόσωπο στο σύμπαν που μπορεί να μας καταλάβει, να μας συμπαρασταθεί, να μας οδηγήσει σε ασφαλές λιμάνι. Επειδή μας έπλασε και μας αγαπά, ενδιαφέρεται για κάθε μας πρόβλημα και ανησυχία. Όσο αμαρτωλοί και αν αισθανόμαστε, ακόμη και αν νομίζουμε ότι ο Θεός μάς έχει απορρίψει και δεν ασχολείται πλέον μαζί μας, Εκείνος είναι δίπλα μας. Αν Τον καλέσουμε ταπεινά σε βοήθεια, θα δούμε ότι είναι ζωντανός και αληθινός, ικανός να επεμβαίνει στα αδιέξοδα της ζωής μας.

Προσωπικά, χαίρομαι ακόμη περισσότερο όταν διαβάζω την παραπάνω περικοπή του ευαγγελίου. Ο Κύριος έβλεπε ότι οι μαθητές Του κωπηλατούσαν μέσα στη νύχτα, στο μέσο μιας μανιασμένης θάλασσας, με κόντρα το φοβερό άνεμο. Πόσες πιθανότητες έχει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις να τα καταφέρει; Πόσες δυνάμεις να συνεχίσει; Ο Χριστός  είδε ότι οι αγαπημένοι Του μαθητές βασανίζονταν να κωπηλατούν και τους προσέγγισε ο ίδιος, περπατώντας πάνω στη θάλασσα. Αθόρυβα, χωρίς να το περιμένουν, χωρίς καν να Τον φωνάξουν. Αν ανήκουμε στον Ιησού Χριστό και αυτός έχει γίνει Σωτήρας μας, έχουμε ακόμη περισσότερους λόγους να αισθανόμαστε ασφαλείς. Ο Κύριος μας δεν θα μας αφήσει. Μέσα στη θύελλα της ζωής, μέσα σε θλιβερές νυχτιές που οι δυνάμεις μας μάς εγκαταλείπουν θα Τον δούμε να πλησιάζει και να μας λέει: "Έχετε θάρρος, εγώ είμαι, μη φοβάστε". Μάρκος 6:50.