Προς Εμμαούς

18 Μαΐου 2013

Τι πρέπει άραγε να κάνω;

"Γίνεστε δε εκτελεστές του λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας" (www.theword.gr)

Ο Όσβαλτ Τσάμπερς είχε πει κάποτε: " Τα παιδιά του Θεού διατρέχουν τον κίνδυνο να υποβιβάσουν σε κοινοτοπίες έξοχες αλήθειες". Πολλές φορές μιλάμε τόσο πολύ για τις αλήθειες του Θεού, τις εντολές και τις υποσχέσεις Του που καταλήγουν λόγια συνηθισμένα, αποστερημένα από κάθε βαρύτητα και αξία. Επαναλαμβάνοντας και συζητώντας επάνω στο Λόγο του Θεού, συχνά μηχανικά ως μαθητές που παπαγαλίζουν το μάθημα ή ως ειδήμονες των θεϊκών αληθειών, απογυμνώνουμε από κάθε νόημα και σημασία τη σπουδαιότητα των λόγων Του.

Το χειρότερο δεν είναι αυτό αλλά το ότι ξεχνάμε να φανερώσουμε και να ζήσουμε αυτές τις αλήθειες στην καθημερινή μας ζωή. Διατρέχουμε συνεπώς τον κίνδυνο να θεωρήσουμε ότι η γνώση και η έκθεση της αλήθειας, για χάρη της αλήθειας και μόνο, χωρίς ανάλογη συμπεριφορά και χωρίς καμιά πρακτική εφαρμογή στη ζωή μας είναι αρκετή.

Για το Θεό δεν είναι αρκετό το ότι είμαστε ικανοί να εκθέσουμε τη βιβλική αλήθεια, να απαντήσουμε σε ερωτήματα υποδεικνύοντας τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Όπως εμείς οι άνθρωποι δεν αρκούμαστε σε λόγια αλλά συχνά απαιτούμε από τους γύρω μας να αποδείξουν αυτά που λένε με τις ενέργειες τους, έτσι και ο Θεός περιμένει να δει όχι τον καρπό του στόματός μας, την πνευματική μας ευφράδεια και γνώση, αλλά τις καθημερινές μας πράξεις. Αυτά τα οποία λέμε πρέπει να συμφωνούν με αυτά τα οποία πράττουμε.

Η συνέπεια λόγων και έργων δεν είναι κάτι το ασύμβατο ή περιστασιακό στη ζωή των ανθρώπων που πιστεύουν στο Θεό αλλά είναι η μόνη αληθινή απόδειξη ότι κάποιος πιστεύει σε Αυτόν και εφαρμόζει τα λόγια Του. Το ουσιώδες δεν είναι αυτό που κηρύττουμε, γράφουμε ή ξέρουμε σχετικά με το Θεό αλλά αυτό που ζούμε στην κάθε μας μέρα. Ο Χριστός είπε: " Αν εσείς μείνετε στον δικό μου λόγο, είστε αληθινά μαθητές μου". Ιωάννης 8: 31.