"Και ο Δαβίδ είπε στον Σαούλ: Ας μη ταπεινώνεται η καρδιά κανενός ανθρώπου εξαιτίας του· ο δούλος σου θα πάει και θα πολεμήσει με τούτον τον Φιλισταίο". Α' Σαμουήλ 17:45.
Η ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ είναι μία απ' αυτές που ούτε μπορώ να καταλάβω ούτε να διανοηθώ ότι θα μπορούσα ποτέ να ζήσω. Παρ' όλα αυτά, στέκει εκεί σαν ένα μνημείο εμπιστοσύνης και πίστης ενός νεαρού μπροστά σ' έναν γίγαντα.
Ένας νέος που βρέθηκε στο πεδίο της μάχης "κατά τύχη" και ένας γίγαντας που εκείνη τη στιγμή, πάλι "κατά τύχη", βρέθηκε να προκαλεί με τη δύναμη και τις διαστάσεις του τον λαό Ισραήλ. Ποιος θα τολμούσε να αναμετρηθεί μαζί του; Μόνο ένας τρελός ή ένας άνθρωπος που είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό του. Και αυτός ήταν ο Δαβίδ. Οι προηγούμενες εμπειρίες του του είχαν δείξει ότι ο Κύριος ήταν δυνατός, τον είχε πάντα διαφυλάξει. Γιατί να μην το κάνει ξανά; Στο κάτω κάτω, σ' αυτήν τη μάχη, ο Δαβίδ νοιαζόταν περισσότερο για την τιμή του ονόματος του Θεού και όχι για τη δική του δόξα ή ανταμοιβή.
Η αυθόρμητη πρόθεσή του να αντιπαραταχθεί στον Γολιάθ είναι ανατριχιαστική. Ο Δαβίδ δεν είναι πολεμιστής και δεν έχει πείρα. Ο Δαβίδ δεν έχει κανένα σχέδιο επίθεσης. Εγώ δεν θα πήγαινα ποτέ σε μια τέτοια μάχη χωρίς να έχω πρώτα επεξεργαστεί πλάνο Α, πλάνο Β, και όλα τα υπόλοιπα που θα αποτελούσαν "το μέρος μου", ώστε να εξασφαλίσω μια αξιοπρεπή και σωστά οργανωμένη επίθεση. Ή ίσως και να μην παρουσιαζόμουν καθόλου. Δεν χρειάζονται ηρωισμοί πίστης, θα σκεφτόμουν.
Θαυμάζω απόλυτα την απλότητα της πίστης του Δαβίδ και την απόλυτη εμπιστοσύνη του στη δύναμη του Θεού. Γιατί αυτό που τον έκανε να αναλάβει αυτήν την πρόκληση ήταν η βεβαιότητα ότι ο Κύριος θα ενεργήσει για να δοξάσει το όνομά Του και να κάνει γνωστό τον χαρακτήρα Του.
Στις μάχες μας, αποτυγχάνουμε από τον φόβο, την έλλειψη εμπιστοσύνης σ' Εκείνον και τον πολύ καλό σχεδιασμό μας. Αν αντικαταστήσουμε όλα αυτά με τη λέξη"απόλυτη εμπιστοσύνη" ο Κύριος θα μας αξιώσει να δούμε τα ίδια θαύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου