Αυτάρκεια

"[...] εγώ έμαθα να είμαι αυτάρκης σε όσα έχω". Φιλιππησίους 4:11.

Κάποιος ποιητής είχε γράψει: "Κατά γενικό κανόνα, ο άνθρωπος είναι ανόητος. Όταν κάνει ζέστη, θα ήθελε να κάνει κρύο. Και όταν κάνει κρύο, θα ήθελε να κάνει ζέστη. Θέλει πάντα αυτό που δεν είναι".

Πολύ σωστή παρατήρηση. Για παράδειγμα, βλέπω ότι παραπονιέμαι όταν υπάρχουν μέρες που είμαι πνιγμένη, αλλά το ίδιο παραπονιέμαι όταν κυλούν οι μέρες χωρίς να κάνω τίποτα και πλήττω. Όταν μου τηλεφωνούν συνέχεια και δεν προλαβαίνω να απαντώ, αλλά όταν επίσης δεν με θυμούνται και στενοχωριέμαι... Μπορείτε να προσθέσετε εδώ και τις δικές σας διαπιστώσεις.

Ο Απ. Παύλος λέει: "Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι. Όλα τα μπορώ, διαμέσου τού Χριστού που με ενδυναμώνει" (Φιλιππησίους 4:12-13). Πρόκειται για μια πνευματικού είδους σπουδαία εξάσκηση,  που με τη χάρη του Θεού και τη δύναμή Του έθετε σε εφαρμογή.  Αυτή η αυτάρκεια, αυτή η προσαρμοστικότητα και η ευελιξία του δεν ήταν καρπός που ωρίμασε από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο Παύλος έμαθε από τη ζωή καθώς οι συνθήκες εναλλάσσονταν, μα κυρίως καθώς ο Κύριος τον δίδασκε και τον δυνάμωνε ώστε να μπορεί να είναι ικανοποιημένος όχι απ' αυτό που δεν είχε, αλλά απ' αυτό που είχε.

 Θα είμαστε και εμείς πολύ πιο χαρούμενοι αν μάθουμε το ίδιο μάθημα. Κάθε μέρα, να εμπιστευόμαστε όλο και περισσότερο τον Θεό. Καθώς η σχέση μας θα βαθαίνει, θα συνειδητοποιούμε ότι Αυτός κρύβεται πίσω από κάθε γεγονός και περίσταση της ζωής μας. Στη χαρά και στη λύπη, στη στέρηση και στην άνεση.  Ας Του ζητάμε τη δύναμη να υπομένουμε, ώστε να νιώθουμε ήρεμοι και αναπαυμένοι μέσα στις συνθήκες που βρισκόμαστε.