Και όταν σιωπά

"Επειδή, έβαλε την αγάπη του σε μένα, γι' αυτό θα τον λυτρώσω· θα τον υψώσω, επειδή γνώρισε το όνομά μου. Θα με επικαλείται και θα τον εισακούω· μαζί του θα είμαι στη θλίψη· θα τον λυτρώνω, και θα τον δοξάζω. Θα τον χορτάσω από μακρότητα ημερών, και θα δείξω σ' αυτόν τη σωτηρία μου". Ψαλμός 91:14-16.

Στην παιδική μου ηλικία πρέπει να ήμουν συχνά σπαστικό παιδί για έναν πολύ βασικό λόγο. Ήθελα πάντα να μαθαίνω το γιατί. Θυμάμαι καλά ότι έσπαγα τα νεύρα των γονιών μου ζητώντας συνέχεια εξηγήσεις, είτε με αφορούσαν είτε όχι, για απλά πράγματα αλλά και συχνά για θέματα που δεν μπορούσα να καταλάβω. Ήθελα να ξέρω. " Γιατί έτσι! Μας έσκασες πια", ηχεί ακόμη στ' αυτιά μου.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα αργότερα, όταν γνώρισα τον Χριστό ως Σωτήρα μου. Τα γιατί μου πήγαιναν και ερχόντουσαν καθημερινά στην προσευχή και δεν μπορούσα εύκολα να συνεχίσω την πορεία μου χωρίς τις απαραίτητες εξηγήσεις. Καλό, μα και κακό αυτό. Καλό γιατί η αναζήτηση του προσώπου του Κυρίου και η επιθυμία μου να Τον γνωρίσω με πλούτισε στον πνευματικό άνθρωπο. Κακό, γιατί το αίτημα για εξηγήσεις έκρυβε επίσης  έλλειψη εμπιστοσύνης. Κάποια στιγμή, ο Θεός με ανάγκασε με πολύ "άκομψο" τρόπο να συνεχίσω σε σκοτεινές διαδρομές χωρίς καμιά απολύτως εξήγηση.

Στη σχέση μας με τον Κύριο, δεν ζούμε πάντα δια της γνώσεως, αλλά ζούμε σίγουρα δια της πίστεως."Ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με την πίστη του" (Αββακούμ 2:4), είναι ένα μοναδικό μάθημα που καλούμαστε να μάθουμε, καθώς ο Θεός μάς "στερεί" σε κάποια φάση της ζωής μας τις εξηγήσεις ή εκείνη την αποκάλυψη των σχεδίων Του που θεωρούμε απαραίτητα για να συνεχίσουμε. Είναι ένας επώδυνος τρόπος για να μας μάθει να Τον υπακούμε, να Τον εμπιστευόμαστε και να συνεχίζουμε χωρίς όρους και επιφυλάξεις.

Εμπιστεύσου τον Κύριο όταν σιωπά. Εμπιστεύσου Τον όταν σου κρύβει το πρόσωπό Του. Εμπιστεύσου Τον ακόμη και αν δεν καταλαβαίνεις. Μην προδώσεις την αγάπη Του, γιατί θα δεις ότι τελικά αξίζει την εμπιστοσύνη σου.