"Ο φόβος τού Κυρίου είναι πηγή ζωής, που απομακρύνει από παγίδες θανάτου". Παροιμίες 14:27.
Είναι δυνατόν να αγαπάς κάποιον που τον φοβάσαι; Είναι εξίσου δυνατόν να χαίρεσαι με την παρουσία κάποιου που σου προκαλεί φόβο; Μάλλον όχι, θα σκεφτεί κανείς. Τότε, πώς γίνεται ο φόβος του Θεού να προκαλεί χαρά στην καρδιά ενός ανθρώπου και η αγάπη του να είναι σταθερή και συνεχής στο πρόσωπό Του;
Αν με τη λέξη φόβος, εννοεί κανείς μια πειθήνια, αδιαμφισβήτητη υπακοή και υποταγή σε μια υπέρτατη εξουσία μπροστά στην οποία το άτομο ούτε αξία έχει ούτε λόγο, τότε ναι, δεν νοείται αγάπη. Αλλά ο Θεός δεν ζητά αυτού του είδους τον φόβο από τα πλάσματά Του. Ο φόβος του Θεού είναι ο σεβασμός μας, η απλή συνειδητοποίηση της μεγαλειότητας, της αγιότητας, της παντοδυναμίας και της παντογνωσίας Του, που μας κάνει να είμαστε προσεκτικοί σε ό,τι λέμε και ό,τι κάνουμε μπροστά Του.
Ο φόβος του Κυρίου συνδυάζει την αίσθηση της αναγνώρισης της αμαρτίας μας και της αδυναμίας μας μπροστά σε έναν Θεό άγιο και δίκαιο. Ταυτόχρονα μας θυμίζει ότι δεν είμαστε εμείς οι κυρίαρχοι του σύμπαντος. Ούτε αυτοί που μπορούν να κρίνουν, να αδικούν και να γελοιοποιούν κάθε δικό του πλάσμα.
Αν φοβάσαι και σέβεσαι τον Θεό, δεν θα φοβάσαι τους ανθρώπους. Θα απέχεις από το κακό, από πράξεις άδικες και από συμπεριφορές που φανερώνουν περιφρόνηση, ασπλαχνία, αχαριστία, ασέβεια. "Δεν θα αδικήσεις τον πλησίον σου ούτε θα αρπάξεις· δεν θα διανυχτερεύσει ο μισθός τού μισθωτού σου μαζί σου μέχρι το πρωί. Δεν θα κακολογήσεις τον κουφό, και μπροστά στον τυφλό δεν θα βάλεις πρόσκομμα, αλλά θα φοβηθείς τον Θεό σου. Εγώ είμαι ο Κύριος"( Λευιτικό 19:13-14) Όταν έχεις φόβο Θεού, το δείχνεις με πράξεις που τιμούν και ευχαριστούν τον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου