Σωστή προσευχή

"Και αποκρινόμενος ο Αβραάμ είπε: Δες, τώρα τόλμησα να μιλήσω στον Κύριό μου, ενώ είμαι χώμα και στάχτη...". Γένεση 18:31.

Η προσευχή είναι το κλειδί για πάρα πολλά πράγματα και μαζί με την πίστη ανοίγουν τις πόρτες του ουρανού και "κατεβάζουν" τον Θεό στη γη. Όμως, προσευχόμαστε σωστά; Πολλές από τις προσευχές μας γίνονται με εντελώς σαρκικό τρόπο. Κάτι ήξεραν οι μαθητές που ζήτησαν από τον  Χριστό να τους μάθει πώς να προσεύχονται. Η προσευχή του Αβραάμ, που αφορούσε το θέμα των Σοδόμων, έχει τόσα πολλά να μας διδάξει. 

Ο Αβραάμ προσευχόταν στηριζόμενος στον δίκαιο χαρακτήρα του Θεού. Επαναλάμβανε το αίτημά του με μια τολμηρή πίστη: έξι φορές μιλά και "διαπραγματεύεται" τον αριθμό των δίκαιων που θα μπορούσαν να υπάρχουν στην πόλη. Ο Ιησούς δίδαξε για την επιμονή στην προσευχή και για το ότι δεν πρέπει κανείς να αποκάμνει μέσα σ' αυτόν τον αγώνα.

Ο Αβραάμ προσευχόταν, επίσης, από τη θέση ενός ταπεινού ανθρώπου. Ούτε έπεσε στην παγίδα της πολλής "οικειότητας" με τον Θεό από την μία πλευρά ούτε κατάντησε ένας δουλικός επαίτης από την άλλη. Πολλές φορές, προσεγγίζουμε τον Κύριο με έναν ανυπόφορο και αναιδή τρόπο. Με μια τόλμη που δείχνει όχι πίστη αλλά αυθάδεια και εγγύτητα που δεν ταιριάζει στον άγιο Θεό. Άλλοτε, "κλαιγόμαστε" και παίρνουμε ένα "κακόμοιρο" ύφος σαν να επικαλούμαστε τον οίκτο ενός σκληρού δυνάστη.

Ο Αβραάμ προσευχήθηκε σωστά, έχοντας επίγνωση για το πώς προσεγγίζει κανείς τον Θεό. Προσευχήθηκε με συμπόνια, με ταπείνωση και ζήλο για το όνομα του Κυρίου. Προσευχήθηκε με επιμονή και ευλάβεια. Προσευχήθηκε με επιτυχία. Ο Θεός να μας μάθει να προσευχόμαστε έτσι.