Τι κάνουμε με τη μοναξιά;

"Ο Κύριος ο Θεός μού έδωσε γλώσσα όπως των διδαγμένων, για να ξέρω πώς να μιλήσω έναν λόγο προς τον κουρασμένο σε κατάλληλο καιρό". Ησαΐας 50:4.

Μοναξιά : ένα από τα τραγικά χαρακτηριστικά της εποχής μας, η οποία μοιάζει να κινείται τόσο άνετα σε ξέφρενους ρυθμούς επικοινωνίας μέσω των νέων τεχνολογιών και των δυνατοτήτων που  προσφέρουν. Κι όμως, ο αριθμός των ανθρώπων που είναι και αισθάνονται μόνοι συνεχώς αυξάνει.

Η μοναξιά των ηλικιωμένων, των ατόμων που έχουν χάσει τον/τη σύζυγό τους, των ανέργων, που δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν επιλογές που θα τους φέρουν κοντά σε άλλους, των αρρώστων, των απομονωμένων σε διάφορες περιοχές, των παιδιών που οι γονείς τους εργάζονται, των ανύπαντρων, των αποκλεισμένων... Ο καθένας είναι μόνος του, αυτός και το άλυτο πρόβλημα της μοναξιάς του.

Τι κάνουμε με το θέμα της μοναξιάς; Σαν χριστιανοί, δεν εξαιρούμαστε απ' αυτήν, και δεν είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να σου πουν  τι πληγές αφήνει η μοναξιά μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Πόσο μπορεί να καταβάλλει το νευρικό σύστημα προκαλώντας ασθένειες. Δεν έκανε λάθος ο Θεός όταν είπε: "Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος" (Γένεση 2:18) και του έφτιαξε βοηθό όμοιο μ' αυτόν για να μοιράζεται τη μοναξιά του. Πού; Μέσα στον παράδεισο!

Όμως, σαν χριστιανοί, είμαστε υπεύθυνοι, όσο περνάει από το χέρι μας, να ανακουφίσουμε την ανθρώπινη μοναξιά. Κατ' αρχήν, μιλώντας στους άλλους για τον Αιώνιο Φίλο, τον Ιησού Χριστό, που μπορεί να μοιραστεί το βάρος της μοναξιάς και να γιατρέψει τις πληγές της αμαρτίας.

 Όμως το χρέος μας δεν σταματά εκεί. Μια επίσκεψη σ' έναν ηλικιωμένο, ένα τηλέφωνο σ' έναν άρρωστο, ένα κέρασμα σ' έναν άνεργο, μια βόλτα με παιδιά που οι γονείς τους δουλεύουν... Ας κινητοποιηθούμε με την αγάπη του Θεού και, εφόσον υπάρχει η ανάγκη, ας κάνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε για να ζεστάνουμε με την παρουσία μας μια μοναχική καρδιά.